Woj. podkarpackie, powiat bieszczadzki, gmina Lesko, wieś Hoczew. Teren Wschodniobeskidzkiego
OChK.
Prowincja: Karpaty Wschodnie, podprowincja: Beskidy Wschodnie, makroregion:
Beskidy Lesiste, mezoregion: Bieszczady Zachodnie.
Prowincja: Górska, Środkowoeuropejska, podprowincja: Karpacka, dział: Karpaty
Wschodnie, podokręg: Bieszczady, piętro pogórza
Ok. 350 m n.p.m.
Miejsce to znajduje się pod ochroną jako pomnik przyrody nieożywionej od 1970 r. Ochronie podlega odcinek koryta rzeki na dług. ok. 250 m.
Hoczewka wypływająca z masywu Wołosania jest lewobrzeżnym dopływem Sanu położonym
na terenie Bieszczadów. Jej skaliste koryto zostało wyerodowane
w piaskowcach dolnych warstw krośnieńskich płaszczowiny
śląskiej. W dnie rzeki występują stromo zapadające średnioławicowe piaskowce
o płytkowej oddzielności, które na odcinku około 200 m tworzą zespół niskich
(do 0, 5 m wysokości) progów skalnych, zapadających przeciwnie do biegu rzeki
- tzw. szypotów. 
Ławice
piaskowcowe są ustawionych skośnie do przepływu cieku. Lokalnie piaskowce są
przeławicone drobnorytmicznym fliszem (cienkie
warstwy piaskowców i łupków), utworem mniej odpornym
na procesy erozji. Twardzielcowe progi są podzielone
poprzecznie przez system spękań ciosowych w piaskowcach. Przez tak powstałe
przewężenia przepływa woda. Brzegi przy korycie są zwykle strome, podczas niskiego
stanu wody nurt często zmienia kierunek w obrębie koryta, a wystające progi
tworzą liczne baseny o małym przepływie lub bezodpływowe. Podobne progi występują
także w innych bieszczadzkich rzekach, np. w korycie Osławy (fot. obok).
Strefa umiarkowana, klimat przejściowy. Obiekt znajduje
się na pograniczu Regionu Karpackiego (GK).
Piętro umiarkowanie ciepłe.
Hoczewka jest lewobrzeżnym dopływem Sanu, odwadniającym górską zlewnię o powierzchni ok. 170 km2, gdzie wysokości maksymalne przekraczają 1000 m n.p.m., a średni przepływ roczny (1971-90) wynosi 2,99 m3/s, maksymalny odnotowany - 129 m3/s.
brak danych
brak danych
brak danych
Odcinek rzeki prezentuje skaliste koryto o kaskadowym spływie wody. Dolina między Hoczwią i Baligrodem, gdzie znajduje się pomnik przyrody jest zwężona i słabo zurbanizowana. Otoczenie koryta rzeki w sąsiedztwie chronionych progów tworzy ściana drzew i krzewów. Na lewym brzegu rzeki biegnie szosa Lesko-Baligród, będąca fragmentem historycznej drogi z Polski na Węgry. Niewielka miejscowość Hoczew ma rodowód co najmniej XIV-wieczny, a znajdujące się nad nią wzniesienie Grodzisko kryje resztki grodziska istniejącego już w X w. O Hoczwi wspomina hr. Aleksander Fredro, którego ojciec tu się urodził.
Zachowanie w postaci naturalnej obiektu oraz zapobieganie zniszczeniu wskutek zanieczyszczaniu terenu wokół obiektu, budowie urządzeń hydrotechnicznych.
Pomnik przyrody położony z dala od szlaku turystycznego, w sąsiedztwie drogi Lesko-Baligród. Dojazd do Hoczwi z Leska a następnie w górę Hoczewki, ok. 1 km powyżej przysiółka Łan, od Hoczwi 2 km.
Przy zwiedzaniu obowiązują ograniczenia art. 31a ustawy o ochronie przyrody z 1991 r. (przed nowelizacją art. 37).
brak danych
Nadzór Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody w Rzeszowie.
Ewentualność inwestycji hydrotechnicznych oraz urbanizacji otoczenia koryta rzeki w sąsiedztwie progów.