Konwencja o różnorodności biologicznej.
Strona występująca z roszczeniem powiadamia Sekretariat, że strony kierują spór do arbitrażu zgodnie z artykułem 27. Powiadomienie powinno określać przedmiot arbitrażu i wskazywać w szczególności te artykuły konwencji lub protokołu, których interpretacja lub zastosowanie stanowią przedmiot sporu. Jeżeli strony nie osiągną zgody co do przedmiotu sporu, zanim przewodniczący trybunału zostanie wyznaczony, trybunał arbitrażowy określi przedmiot sporu. Sekretariat przekazuje informację otrzymaną w ten sposób wszystkim Umawiającym się Stronom konwencji lub danego protokołu.
1. W sporach pomiędzy dwiema stronami trybunał arbitrażowy składa się z trzech członków. Każda ze stron sporu powołuje arbitra, a dwóch arbitrów powołanych w ten sposób wyznaczy, za obopólną zgodą, trzeciego, który będzie pełnił funkcję przewodniczącego trybunału. Przewodniczący trybunału nie może być obywatelem jednej ze stron sporu ani posiadać stałego miejsca zamieszkania na terytorium jednej ze stron, ani być zatrudniony przez którąkolwiek z nich, ani też wcześniej nie może zajmować się daną sprawą w innym charakterze.
2. W sporach pomiędzy więcej niż dwiema stronami strony posiadające wspólny interes w sporze powołają wspólnie jednego arbitra.
3. Każdy wakat jest wypełniany w sposób określony dla pierwotnego powołania arbitra.
1. Jeżeli przewodniczący trybunału arbitrażowego nie zostanie wyznaczony w ciągu dwóch miesięcy od powołania drugiego arbitra, Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych, na wniosek strony, wyznacza przewodniczącego w ciągu następnych dwóch miesięcy.
2. Jeżeli jedna ze stron sporu nie powoła arbitra w ciągu dwóch miesięcy od otrzymania wniosku, druga strona może poinformować o tym fakcie Sekretarza Generalnego, który wyznacza go w ciągu następnych dwóch miesięcy.
Trybunał arbitrażowy podejmuje decyzje zgodnie z postanowieniami niniejszej konwencji, odpowiednimi protokołami oraz zgodnie z prawem międzynarodowym.
Jeżeli strony sporu nie uzgodnią inaczej, trybunał arbitrażowy ustala własne zasady postępowania.
Trybunał arbitrażowy może, na wniosek jednej ze stron sporu, zalecić niezbędne tymczasowe środki zabezpieczające.
Strony sporu ułatwiają pracę trybunału arbitrażowego, a w szczególności wykorzystując wszystkie środki, którymi dysponują:
(a) przekazują mu wszystkie odpowiednie dokumenty, informacje i materiały oraz
(b) w razie konieczności, umożliwiają mu powołanie świadków lub ekspertów i uzyskanie ich zeznań.
Strony i arbitrzy zobowiązani są chronić poufności wszelkich informacji, które otrzymują jako poufne w toku postępowania przed trybunałem arbitrażowym.
Jeżeli ze względu na szczególne okoliczności sprawy trybunał arbitrażowy nie postanowi inaczej, strony sporu pokrywają koszty trybunału w równych częściach. Trybunał prowadzi wykaz swoich kosztów i przedstawia stronom ich ostateczne zestawienie.
Którakolwiek z Umawiających się Stron posiadająca interes o charakterze prawnym w przedmiocie sporu, który może być naruszony przez podjęte decyzje w danej sprawie, może za zgodą trybunału włączyć się w tok postępowania.
Trybunał może rozpatrywać i podejmować decyzje w sprawie roszczeń wzajemnych wynikających bezpośrednio z przedmiotu sporu.
Decyzje, zarówno proceduralne, jak i merytoryczne, podejmowane są przez trybunał większością głosów jego członków.
Jeżeli jedna ze stron sporu nie stawi się przed trybunałem arbitrażowym lub nie podejmie obrony swojej sprawy, druga strona może zwrócić się z wnioskiem do trybunału o kontynuowanie postępowania i wydanie orzeczenia. Nieobecność strony lub niepodjęcie obrony swojej sprawy nie stanowi przeszkody w prowadzeniu postępowania. Przed wydaniem ostatecznej decyzji trybunał arbitrażowy musi być przekonany, że roszczenie jest należycie uzasadnione pod względem faktycznym i prawnym.
Trybunał wydaje swoją ostateczną decyzję w ciągu pięciu miesięcy od daty swojego ukonstytuowania się, chyba że uzna za konieczne przedłużenie tego okresu na czas nie dłuższy niż dalsze pięć miesięcy.
Ostateczna decyzja trybunału arbitrażowego ogranicza się do przedmiotu sporu i podaje podstawy, na których jest oparta.
Zawiera ona nazwiska członków uczestniczących w jej podjęciu oraz datę tej decyzji. Każdy członek trybunału może dołączyć do ostatecznej decyzji opinię odrębną lub opinię różniącą się od podjętej decyzji.
Orzeczenie jest wiążące dla stron sporu. Nie podlega ono apelacji, chyba że strony sporu uzgodniły uprzednio procedurę apelacyjną.
Jakakolwiek rozbieżność, która może powstać między stronami sporu co do interpretacji lub sposobu wykonania ostatecznej decyzji, może być przez każdą stronę przedstawiona do rozstrzygnięcia trybunałowi arbitrażowemu, który wydał tę decyzję.
Komisja pojednawcza powoływana jest na wniosek jednej ze stron sporu. Komisja ta składa się, chyba że strony uzgodnią inaczej, z pięciu członków, po dwóch wyznaczonych przez każdą ze stron, oraz przewodniczącego, wybranego wspólnie przez tych członków.
W sporach pomiędzy więcej niż dwiema stronami strony posiadające ten sam interes powołują wspólnie swoich członków komisji. W przypadku gdy dwie lub więcej stron posiadają odrębne interesy lub nie mogą osiągnąć porozumienia co do tego, czy posiadają ten sam interes, powołują one swoich członków oddzielnie.
Jeżeli strony nie wyznaczą członków komisji pojednawczej w ciągu dwóch miesięcy od daty wniosku o utworzenie takiej komisji, Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych, jeśli zostanie o to poproszony przez stronę, która złożyła taki wniosek, wyznacza tych członków w ciągu następnych dwóch miesięcy.
Jeżeli przewodniczący komisji pojednawczej nie zostanie wybrany w ciągu dwóch miesięcy od wyznaczenia ostatniego z członków komisji, Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych, jeżeli zostanie o to poproszony przez stronę, wyznacza przewodniczącego komisji w ciągu następnych dwóch miesięcy.
Komisja pojednawcza podejmuje swoje decyzje większością głosów swoich członków. Jeżeli strony sporu nie zdecydują inaczej, ustala ona swoją własną procedurę. Komisja przedstawia propozycję rozstrzygnięcia sporu, którą strony rozważają w dobrej wierze.
Rozbieżności co do kompetencji komisji pojednawczej są rozstrzygane przez tę komisję.
_____________________________
Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:
- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień
w niej zawartych,
- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,
- będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.
Dano w Warszawie dnia 13 grudnia 1995 r.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: L. Wałęsa
Minister Spraw Zagranicznych: W. Bartoszewski
Wróć do: tekstu Konwencji; początku Załącznika II; przejdź do Załącznika I.
Źródło: Dz.U. nr 184/2002, poz. 1532