Woj. pomorskie, powiat pucki, gm. Krokowa, wieś Białogóra. Rezerwat znajduje
się na terenie Nadmorskiego Parku Krajobrazowego.
Prowincja: Niż Środkowoeuropejski, podprowincja: Pobrzeża Południowobałtyckie,
makroregion: Pobrzeże Koszalińskie, mezoregion: Wybrzeże Słowińskie
Prowincja: Niżowo-Wyżynna, Środkowoeuropejska, Dział: Bałtycki, Poddział: Pas
Równin Przymorskich i Wysoczyzn Pomorskich, Kraina: Brzeg Bałtyku.
Maks. ok. 5 m n.p.m., min ok. 1 m n.p.m.
Powierzchnia 55,75 ha, rezerwat utw. w 1972 r.
Kompleks niskich wydm nadmorskich oraz zagłębień międzywydmowych, wysłanych warstwą silnie rozłożonego, kwaśnego torfu o miąższości 2-40 cm, położony 300-800 m od brzegu morza.
Strefa umiarkowana, klimat przejściowy. Rezerwat
znajduje się na płn. - wsch. krańcu Regionu Pomorskiego
(BP)
Jest to klimat o cechach klimatu morskiego odznaczający się: niewielką amplitudą roczną średnich temperatur miesięcznych (17,9°C), krótką i łagodną zimą, dość krótkim i relatywnie chłodnym latem, dużą sumą opadów ponad 630 mm/rok, wysoką wilgotnością powietrza.
Kilka okresowych płytkich zbiorników wodnych, w których poziom wody jest zależny od wielkości opadów oraz poziomu wody w morzu (ten ostatni czynnik może oddziaływać na wody gruntowe w odległości do 2 km od brzegu morskiego).
Na wydmach powstały gleby słabo wykształcone i bielicowe, w mokrych zagłębieniach - gleby gruntowo-glejowe.
Najcenniejszym
składnikiem roślinności rezerwatu są atlantyckie
i subatlantyckie nieleśne zbiorowiska w zagłębieniach międzywydmowych - zespół
ponikła wielołodygowego, zbiorowisko przygiełki
brunatnej i zarośla woskownicy europejskiej,
także zespół situ drobnego. W zalesionych częściach
zagłębień, zależnie od warunków wodnych i miąższości torfu,
rozwija się bór bagienny w przymorskiej postaci
z wrzoścem bagiennym lub najwilgotniejsza postać nadmorskiego
boru bażynowego, także z wrzoścem bagiennym. Wyższe położenia na wydmach
zajmuje postać krzewinkowa lub chrobotkowa boru nadmorskiego.
Flora
naczyniowa naturalnych zbiorowisk torfowiskowych i leśnych liczy ok. 80 gatunków,
ok. 40 mszaków oraz 64 gatunki porostów.
Najbardziej znamienną cechą flory jest liczne występowanie roślin rzadkich i
zagrożonych wyginięciem, wśród których jest wiele gatunków o atlantyckim
lub subatlantyckim typie zasięgu. Rosną tu m.in. ponikło wielołodygowe, przygiełka
brunatna, p. biała, wełnianeczka darniowa, rdestnica
podługowata, brzeżyca jednokwiatowa, rosiczka pośrednia, widłaczek torfowy,
wrzosiec bagienny, gnidosz rozesłany, pływacz pośredni,
woskownica europejska, a z zarodnikowych - torfowce Sphagnum molle i
S. papillosum.
Nie była przedmiotem badań. Stwierdzono liczne stada żurawi odpoczywających na przelotach oraz regularnie gniazdujące żurawie. Często obserwowane są dziki i jelenie.
W rez. i w najbliższym sąsiedztwie brak zabytków.
Celem ochrony jest ochrona unikatowego na polskim wybrzeżu kompleksu przestrzennego, obejmującego płytko zatorfione zagłębienia międzywydmowe z rzadkimi zbiorowiskami roślinnymi o atlantyckim charakterze, populacje rzadkich i ginących roślin, a także naturalne krajobrazy przymorskie oraz biotop żurawia. W świetle w/w zadań rez. powinien być klasyfikowany jako biocenotyczny torfowiskowo-leśny.
Zgodnie z art. art. 23a ustawy o ochronie przyrody z 1991 r. (przed nowelizacją art. 37).
W rezerwacie 2 drogi leśne, z których można zobaczyć najcenniejsze fragmenty jego przyrody.
Brak.
Dojazd do wsi Białogóra autobusem z Wejherowa i Pucka, skąd ok. 1 km drogą leśną. Informacja przy wejściach do rezerwatu.
Rezerwat o pow. 55,75 ha utworzony zarządzeniem MLiPD z dn. 27 października 1972 r.planowane powiększenie do ok. 200 ha.
Obiekt podlega Wojewódzkiemu Konserwatorowi Przyrody w Gdańsku, nadzór sprawuje Nadleśnictwo Choczewo.
Spowodowana zalesieniami, stabilizacja niegdyś dynamicznie zachodzących procesów w krajobrazie bezleśnych wydm i zagłębień, nasilająca się presja rekreacyjna.