Rezerwat
przyrody nieożywionej znajduje się w Kielcach i obejmuje
zespół dawnych, nieczynnych kamieniołomówo rozciągłości wschód-zachód, łącznej
długości 800 m i głębokości sięgającej w części zachodniej do 50 m, zaś w części
środkowej i wschodniej - do 20 m.
W obrębie zespołu wyrobisk wyróżnia się zachodni kamieniołom o nazwie Wietrznia,
środkowy - Międzygórz i wschodni, zwany Międzygórzem Wschodnim. W ich ścianach
odsłaniają się wapienie, miejscami dolomity
dewonu zapadające pod kątem 30-50º na północ. Wapienie
w dolnej części profilu, a więc w ścianie południowej są gruboławicowe,
wyżej - w ścianie północnej - płytowe i przeławicone
marglami i łupkami
marglistymi. Znaczenie naukowe odsłonięć stawia Wietrznię i Międzygórz wśród unikatowych
stanowisk geologicznych o znaczeniu ponadregionalnym. Decydują o tym następujące
przesłanki:
- odsłonięcie (w opisywanych kamieniołomach) profilu skał węglanowych
dewonu, w obrębie którego udokumentowano granicę pomiędzy dewonem środkowym
i górnym,
- występowanie unikatowych, opisanych po raz pierwszy w tym stanowisku gatunków
fauny kopalnej, w tym ryb, koralowców,
liliowców, ramienionogów,
gąbek,
- dobrze opisane i zinterpretowane przejście wapieni w dolomity, związane
z podmorskim źródłem wód termalnych, istniejącym w czasie gromadzenia się
osadów na dnie morskim,
- występowanie form krasowych oraz erozyjnych
powstałych w kilku etapach krasowienia w permie
i dolnym Triasie, w okresie po wyniesieniu obszaru podczas
ruchów waryscyjskich,
- występowanie form krasowych powstałych w trzeciorzędzie,
w tym kilku jaskiń, z których najdłuższa jest
Jaskinia na Wietrzni o długości 60 m.
Więcej informacji w opisie szczegółowym
>>>