Parocja perska - rodzina oczarowate

Gatunki parocji: jeden gatunek Parocja perska jest spotykany w Polsce głównie w ogrodach dendrologicznych.


Parocja perska, parrocja perska, żelazne drzewo (Parrotia persica)

Parocja perska gałązki
Parocja perska gałązka
Parocja perska liść


Cechy: Parocja perska to małe drzewo do 8 metrów wysokości. Korona najczęściej rozłożysta. Kora odchodzi nieregularnymi płatami ukazując odcienie brązu i koloru żółtego, przypominając korę platana. Liście podobne do bukowych acz barwy znacznie żywszej zieleni. Na jesieni przebarwiają się w odcienie czerwieni, żółci i pomarańczy. Kwiaty czerwone bez płatków korony. Pojawiają się już pod koniec zimy na nagich gałązkach. 

Rozmaitości: Bardzo powolny wzrost. Generalnie preferuje gleby urodzajne. Wysoka tolerancja na wapno. Odporna na przycinanie - daje się formułować wedle upodobań np. w celu odkrycia pnia lub kształtowania rozłożystej korony.

Lokalizacja: Arboretum w Powsinie.

Pochodzenie: Persja, Iran.


- Drzewa Polski - Atlas drzew -