|
Cechy:
Lipa mongolska to drzewo o wysokości do 10 metrów. Tworzy zaokroągloną koronę, zwięzłą, mieszczącą się w niewielkiej przestrzeni.
Liście na długich ogonkach, brzegi nieregularnie ząbkowane. Przypominają duże
liście głogu, mało podobne do typowej
blaszki liściowej lipy. W młodej fazie rozwoju są często zabarwione na czerwone,
później robią się połyskujące i ciemnozielone, a pod koniec sezonu wegetacyjnego przebarwiają się na żółto.
Kwiaty wyglądają dość niepozornie.
Rozmaitości:
Kwiaty pojawiają się latem i cechują się intensywnym aromatem. W naturze gatunek
ten porasta stoki górskie na dużych wysokościach i potrafi przetrwać w każdym
klimacie,
choć jest mało odporna na mróz. Lipa mongolska preferuje gleby urodzajne, o odczynie
lekko zasadowym lub kwaśnym. Nie znosi suszy, pięknie reaguje na podlewanie
lub ściółkowanie gleby.
Podobnie jak inne lipy łatwo jest poprzez umiarkowane i powtarzane przycinanie
w młodym wieku, wyprowadzić drzewka z dominującym pniem i ograniczyć ryzyko
rozdwojenia pnia.
Lipa mongolska jest mniej podatna na ataki mszyc i będący ich dziełem wypływ
soków.
Nadaje się do zadrzewień miejskich do obsadzania wzdłuż ulic i alei w Polsce
północno zachodniej. Idealnie pasuje jako ozdoba kolekcji przydomowych ogródków.
Jedna z najładniejszych lip. Niestety jest gatunkiem rzadko spotykanym.
Pochodzenie:
Mongolia, Chiny, wschodnie rejony Rosji.
Lokalizacja:
Ogród Botaniczny w Warszawie.
|
