Trzmielina - rodzina dławiszowate

Trzmielina wielkoowocowa

Cechy: Trzmielina wielkoowocowa to niewielkie drzewo wysokości do 3 m o szeroko rozchylonych gałęziach. Pędy krótkie, sztywne, zielone, czerwonobrązowe od strony nasłonecznionej, prawie obłe, z długimi, wrzecionowatymi pączkami. Liście eliptyczne lub odwrotnie jajowate, długości 6-12 cm, u podstawy szerokoklinowate, na wierzchołku zaostrzone, całobrzegie lub drobno i płytko piłkowane. Torebki duże, 5-komorowe, ciemnoróżowe lub czerwone lub czerwone, długości do 2,5 cm, zwisające na bardzo długich (do 10 cm) szypułkach. Nasiona białe, całkowicie okryte pomarańczową osnówką, dojrzewają we wrześniu.

Rozmaitości: Wytrzymały na mrozy, mało wymagający w stosunku do gleby. Znosi silne ocienienie. Należy do najpiękniejszych trzmielin o zdrowym, ciemnozielonym ulistnieniu i bardzo oryginalnych i efektownych owocach.

Polecany do parków i zieleni osiedlowej. Nadaje się do sadzenia pojedynczo na trawnikach oraz w luźnych grupach.

Pochodzenie: Południowa Europa, Kaukaz, Azja Mniejsza.

Lokalizacja: Arboretum w Rogowie.

Cechy: Trzmielina pospolita to niewielkie drzewo do 4 metrów wysokości. W warunkach naturalnych najczęściej w formie krzewiastej. Młode gałązki są gładkie, oliwkowozielone a starsze czterokanciaste. Pączki z jasnymi , dwubarwnymi łuskami przylegają do pędów. Liście eliptyczne, zaostrzone, o piłkowanych brzegach, ciemnozielone, nakrzyżległe. Długość liścia nawet do 9 cm. Ogonek liściowy krótki do 1 cm, na blaszce widoczne jest 5-6 nerwów bocznych. Jesienią liście przebarwiają się na czerwono. Kwiaty drobne, niepozorne, jasno zielonkawe. Zebrane są na szczytach gałązek w niepozorne baldaszki i zupełnie nie zapowiadają piękna powstających owoców. Albowiem owoc to czterograniasta, jaskraworóżowa torebka, zawierająca 4 białe nasiona w pomarańczowej osnówce. Owoce utrzymują się na krzewie długo po opadnięciu liści a czasami do późnej zimy.

Rozmaitości: Trzmielina ta jest silnie trująca. Wszystkie jej części mogą być powodem zatrucia a najbardziej niebezpieczne są owoce. Zatrucie trzmieliną zwyczajną powoduje osłabienie, wymioty, biegunkę, dreszcze, konwulsje, zaburzenia w pracy serca, paraliż, a w końcu śmierć. Za śmiertelną dla dorosłego człowieka dawkę uważa się 35 owoców.

Nie jest gatunkiem wymagającym co do gleby, jak inne obce dla Polski trzmieliny - rośnie dobrze nawet w półcieniu i na słabych ziemiach.

Trzmielinę można rozmnażać z nasion, które zbieramy późną jesienią. Nasiona wymagają kilkumiesięcznej stratyfikacji. Przed siewem przekłada się je warstwami wilgotnego piasku lub miału torfowego w temperaturze 1-10 °C, co powoduje ich napęcznienie oraz szybsze i równomierniejsze wschody. Stratyfikację nasion można przeprowadzić w lodówce w temp. ok. 0 st. C. Nasiona przed umieszczeniem w lodówce należy wymieszać z wilgotnym piaskiem. Na wiosnę takie nasiona można wysadzać do gruntu.

Pochodzenie: Europa, gatunek rodzimy.

Lokalizacja: Kolekcja własna autora, Żyrardów okolice cmentarza.

Trzmielina Hamiltona

Trzmielina Hamiltona kora

Cechy: Trzmielina Hamiltona to niskie drzewo, wysokości do 6 metrów. Często formuje jednak drzewko z rozczłonkowanym pniem o rozłożystej koronie. Kora szaro-zielona, początkowo gładka a z wiekiem pokryta bruzdkami. Kwiaty drobne, niepozorne. Owoce początkowo jasnozielone a następnie jaskraworóżowe po otwarciu uwalniają czerwone lub pomarańczowe nasiona zawieszone na nitkach.

Rozmaitości: Wrażliwa na czerwce - szkodliwe pluskwiaki. Toleruje niesprzyjające warunki glebowe. Owocuje obficie na stanowiskach słonecznych.

Pochodzenie: Wschodnia Azja.

Lokalizacja: Arboretum w Rogowie.