Ogromny dąb szypułkowy Quercus robur, który stał się symbolem polskich pomników przyrody, w powszechnej świadomości funkcjonuje jako największe i najstarsze drzewo w Polsce. W rzeczywistości nie jest nawet najstarszym i największym polskim dębem. Jednak został zapewne opisany jako pierwszy i w kulturze polskiej zajmuje miejsce podobne do Tatr.

Prawdopodobnie w stosunku do "Bartka" użyto po raz pierwszy w języku polskim określenia "pomnik" (w znaczeniu "pomnik przyrody"). Drzewo rośnie w miejscowości Bartków k. Zagnańska. Jego wiek szacowano na 1200 lat, ale w rzeczywistości (Pacyniak 1992) - ma około 676 lat (1999). Obwód pnia wynosi 985 cm (pierśnica - 314 cm), wysokość 30 m (dane z 1993 r.), szerokość korony ok. 40 m, a miąższość całego drzewa w 1959 r. oszacowano na 85 m³. Wiążą się z nim liczne legendy, w tym dotyczące odległych zdarzeń historycznych. Mocno już uszkodzony przez wiek i różne kataklizmy dąb nadal wykazuje żywotność, w dużym stopniu dzięki wieloletnim staraniom konserwatorów. Spośród wszystkich pomników przyrody jest zapewne najbardziej popularnym celem wycieczek.

W sieci ECONET-PL pomnik znajduje się na terenie obszaru węzłowego o znaczeniu międzynarodowym nr 31M