Ochroną o statusie pomników przyrody objęto grupę 2 cisów pospolitych o formie drzewiastej (rzadsza forma) w otwartym, rolniczym krajobrazie beskidzkim, który zastąpił dawną puszczę karpacką. Cis występował tu w sposób naturalny przy swojej górnej granicy zasięgu. Kształt koron obu pomników - regularny, pnie proste, pojedyncze. Wiek starszego osobnika - większego (żeńskiego) szacowano na 2000 lat, młodszego i mniejszego (męskiego) - na 1000 lat. W rzeczywistości wiek starszego cisa wynosi 683 lata (1999). Wysokość większego ok. 15 m, obwód pierśnicowy pnia - 305 cm, obwód mniejszego - 143 cm (1996). Starszy jest zapewne 4 co do wieku cisem w Polsce i jednym z najstarszych polskich drzew. Długo uchodził za najgrubszy polski cis i najstarsze polskie drzewo w ogóle. Oba drzewa były chronione jeszcze przed II wojną światową, ale odkrywcą ich nie był prof. M. Raciborski.

W sieci ECONET-PL pomnik przyrody znajduje się na terenie korytarza ekologicznego o znaczeniu krajowym nr 70k.