Woj. warmińsko-mazurskie, powiat giżycki, gmina Giżycko, k. wsi Pierkunowo.
Teren OChK Kraina Wielkich Jezior Mazurskich.
Prowincja: Niż Wschodniobałtycko-Białoruski, podprowincja: Pojezierza Wschodniobałtyckie,
makroregion: Pojezierze Mazurskie, mezoregion: Kraina Wielkich Jezior Mazurskich.
Prowincja: Niżowo-Wyżynna, Środkowoeuropejska, Dział: Północny, Kraina: Mazursko-Kurpiowska,
Okręg Pojezierza Mazurskiego.
Średnio 120 m n.p.m.
Powierzchnia 3,5 ha, rezerwat utw. w 1954 r.
Obszar rezerwatu zlokalizowany jest w obrębie występowania osadów i rzeźby pochodzących z okresu zlodowacenia północnopolskiego - ostatniego zlodowacenia w plejstocenie. Torfowisko powstało w miejscu dawnego oczka polodowcowego. Proces zarastania odbywał się przez nasuwanie się eutroficznej roślinności niskotorfowiskowej od brzegów ku środkowi zbiornika wodnego.
Strefa umiarkowana, klimat przejściowy. Rezerwat znajduje
się na płn. części Regionu Mazurskiego (BM)
Klimat chłodny, typowy dla rejonu mazurskiego. Na wpływ kontynentu nakłada się wpływ Bałtyku. Średnia temperatura stycznia wynosi tu -4 do -5°C, średnia temperatura lipca wynosi 17°C. Zima trwa do 120 dni i powyżej, lato trwa 60 dni. Średni roczny opad wynosi 500 - 700 mm i powyżej.
Rezerwat znajduje się w dorzeczu rzeki Węgorapy, jest on jednak odizolowany od otaczającego systemu hydrologicznego.
Na terenie rezerwatu występują wyłącznie gleby organogeniczne - torf wysoki, torf przejściowy i niski. Głębokość torfu wynosi około 1,5 m, poniżej zalega glina lekka pylasta, silnie oglejona z resztkami torfu trzcinowego.
Rezerwat obejmuje niewielkie śródleśne torfowisko, którego część ma charakter torfowiska wysokiego, część torfowiska przejściowego i niskiego. Na obrzeżach występują zarośla złożone głównie z brzóz i wierzb.
W części zajętej przez torfowisko wysokie rosną miedzy innymi: przygiełka biała Rhynchospora alba, rosiczka okrągłolistna Drosera rotundifolia, turzyca bagienna Carex limosa i bażyna czarna Empetrum nigrum. Na torfowisku niskim i przejściowym rosną głównie brzozy - brodawkowata Betula pendula i omszona B. pubescens, wierzby - szara Salix cinerea, uszata S. aurita i czarniawa S. nigricans.
W otaczających zaroślach rosną: brzozy, osika Populus tremula, wierzby: pięciopręcikowa Salix pentranda i szara oraz kruszyna Frangula alnus.
Brak danych.
W rezerwacie brak zabytków kultury. Krajobraz rezerwatu ma charakter naturalny (obszar torfowisk), krajobraz poza rezerwatem cechuje malowniczość i zróżnicowanie charakterystyczne dla pojezierzy. W niewielkiej odległości na płd. od rezerwatu znajduje się miasto Giżycko, od zach. - duże jezioro Kisajno.
Celem ochrony jest zachowanie torfowiska wysokiego i przejściowego z rzadkimi gatunkami roślinności torfowiskowej.
Zakaz wstępu - rezerwat nie jest udostępniany do zwiedzania.
Brak - rezerwat nie jest udostępniany do zwiedzania.
Brak - rezerwat nie jest udostępniany do zwiedzania.
Brak danych
Rezerwat o powierzchni 3,5 ha, utworzony zarządzeniem ML z 1954 r.
Nadzór nad obiektem sprawuje Nadleśnictwo Giżycko.
Zagrożenie stanowią spływy powierzchniowe zanieczyszczeń z przylegających do rezerwatu pól uprawnych.