Drosera rotundifolia L.

Rodzina rosiczkowate - Droseraceae

gatunek objęty ochroną ścisłą

Morfologia

Rosiczka okrągłolistna Roślina o wysokości 6-25 cm. Liście zebrane w przyziemną różyczkę. Bezlistna łodyżka 2-4 razy dłuższa od liści, czerwono nabiegła. Liście z blaszkami okrągławymi, o średnicy 6-11 mm, z czerwonymi, trzoneczkowatymi gruczołkami, ściągnięte w długi, orzęsiony ogonek. Przylistki są do połowy swej długości zrośnięte z ogonkiem. Kwiaty 5-krotne, drobne, tworzą na szczycie łodyżki kłosowaty skrętek. Działki kielicha w nasadzie zrośnięte. Płatki korony barwy białej, dłuższe oddziałek. Słupek o 3 szyjkach. Owocem jajowata torebka, pękająca z 3 klapami. Nasiona barwy żółtej długości ok. 1, 5 mm.

Rozmieszczenie ogólne

Gatunek cyrkumborealny. Eurazja, Ameryka Północna, Grenlandia. W Europie południowej tylko w górach.

Rozmieszczenie w Polsce

Dość częsty na niżu i znacznie rzadszy w górach. Najwyższe stanowisko zanotowano w Tatrach Wysokich (Przysłop Waksmundzki 1340 m n.p.m.). mapa występowania

Stwierdzony w parkach narodowych: występowanie w PN

Siedliska

Rośnie na słonecznych miejscach na glebach torfowych torfowisk wysokich i t. przejściowych, których odczyn pH wynosi od 3,5 do 5,5. Rzadziej pojawia się na glebach torfowych torfowisk niskich oraz eutroficznych glebach mułowo-torfowych oraz mułowo-glejowych, których odczyn pH mieści się w zakresie od słabo kwaśnego do obojętnego (pH 5,0-7,0). Wyjątkowo można go spotkać na glebach mineralnych z nadkładem butwinowym, o odczynie bardzo kwaśnym, (pH od 3,6 do 4,1) i zazwyczaj oglejonych.

Fitocenozy

Jest gatunkiem charakterystycznym dla torfowisk wysokich (klasa Oxycocco-Sphagnetea). Rzadziej występuje na torfowiskach przejściowych (związek Rhynchosporion albae).

Biologia

Rosiczka okrągłolistna - zbliżenieBylina. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Może żyć 5-6 lat. Kwiaty samopylne. Roślina owadożerna (przeważnie chwytanymi owadami są muchówki Diptera). Rozmnaża się generatywnie przez nasiona jak i wegetatywnie przez pączki przybyszowe powstające na obumierających liściach. Jeden osobnik może wyprodukować średnio około 460 nasion, ale tylko 28-31% kiełkuje. Nasiona do kiełkowania potrzebują światła i przemarznięcia. Roślina lecznicza. Zawiera glikozydy (np. droseron), cholinę, enzym proteolityczny, flawonoidy oraz związki cjanogenne.

Wielkość populacji

Populacje tworzy zwykle kilkadziesiąt, rzadziej kilkaset osobników.

Zagrożenie

Wiele stanowisk podawanych w literaturze dziś już nie istnieje. Główne zagrożenie dla rosiczki stanowi osuszanie i eksploatacja torfowisk wysokich, oraz ich eutrofizacja na skutek spływu nawozów z sąsiednich pól. Jest również pozyskiwana ze względu na swe właściwości lecznicze, jak też do celów dekoracyjnych. Została zaliczona na polskiej "czerwonej liście" roślin zagrożonych do gatunków rzadkich (kategoria R).

Ochrona

Gatunek podlega ścisłej ochronie. Znaczna część stanowisk znajduje się w kilkunastu parkach narodowych oraz w rezerwatach torfowiskowych.

Ważniejsze piśmiennictwo

Zobacz także

Opracowanie

<<< lista gatunków >>>