Areał
transpalearktyczny, naznacznych obszarach porozrywany,
rozciąga się mniej więcej od dorzecza Wisły po Sachalin. Na północy nie przekracza
60 równoleżnika. W Polsce występuje jedynie lokalnie, najczęściej kolonijnie
w Kotlinie Biebrzańskiej, nad Narwią, na stawach w rejonie Białegostoku, Czeremchy
i Goślubia, oraz na Bagnach Kramskich. Na innych stanowiskach gnieździ się efemerycznie.
Stwierdzony w parkach narodowych: 
Bardzo zmienna z roku na rok, w całej Polsce w granicach 50-3000 par lęgowych.
Podtopione turzycowiska w dolinach rzecznych, nieuregulowane rzeki, płytkie starorzecza. Kolonie gniazdowe zakłada w otoczeniu wód i mokradeł, często w towarzystwie innych rybitw oraz mew. Lęgi rozpoczyna w drugiej połowie maja, ich kulminacja przypada na przełom maja i czerwca. Wyprowadza tylko 1 lęg w roku, do drugiego przystępuje gdy zniszczeniu ulegnie pierwszy. Znosi 2-4, przeważnie 3 jaja, które wysiaduje przez 10-20 dni. Młode zaczynają latać po 25 dniach od wyklucia. Żywi się wodnymi bezkręgowcami i małymi rybami. Gatunek wędrowny.
W kraju narażona na zaniki ze względu na brzeżne położenie polskich populacji
oraz podatność siedlisk na zniszczenie. W nowej
"Polskiej czerwonej księgi zwierząt" (2001) uznana za
gatunek niższego ryzyka jednak bliski poważnego zagrożenia
(kat.