Północna
Eurazja od Irlandii i Islandii po Kamczatkę i Sachalin, w Europie Zachodniej
także na obszarze Alp. Na półn. - wsch. Polskę przypada zachodni skraj zwartego
areału tego gatunku, występuje w Puszczy Augustowskiej, Rominckiej, Knyszyńskiej
i Białowieskiej. 
Stwierdzony w parkach narodowych: 
Nieznana, prawdopodobnie cała krajowa populacja liczy nie więcej niż 150-200 osobników. Ostatnio brakuje z terenu Polski jakichkolwiek informacji o tym gatunku.
Tereny leśne i półotwarte, w Polsce występuje głównie w dużych kompleksach leśnych i dolinach rzek, gdzie znajduje dostatecznie dużo żeru, zwłaszcza w postaci pędów. Wydaje rocznie 2-3 mioty, liczba młodych w miocie wynosi 2-8. Młode rodzą się z otwartymi oczami i od razu są ruchliwe. Dojrzałość płciową osiągają po 8-9 miesiącach.
Na początku XX w. na Podlasiu i Suwalszczyźnie notowany częściej niż dzisiaj. Od kilkudziesięciu lat nie potwierdzono wielu dawnych obserwacji z Kotliny Biebrzańskiej, ostatnio nie był potwierdzony także w Puszczy Białowieskiej ani na Suwalszczyźnie. Wyraźnie w regresie, silnie zagrożony (w "Polskiej czerwonej księgi zwierząt" (1992) zaliczony do kategorii gat. rzadkich (R), w edycji z 2001 r. - jako kat. silnie zagrożona (EN). Podlega ochronie gatunkowej (Dz. U. nr 13 z 1995 r., poz. 61), Konwencji Berneńskiej (Appendix III) i Dyrektywie Siedliskowej UE (Annex V).