Woj. małopolskie, powiat gorlicki, gmina Sękowa, miejscowość Ropica Górna (koryto
i brzegi Sękówki w pobliżu mostu). Teren OChK Województwa Nowosądeckiego.
Prowincja: Karpaty Zachodnie z Podkarpaciem, podprowincja: Zewnętrzne Karpaty
Zachodnie, makroregion: Beskidy Środkowe, mezoregion: Beskid Niski.
Prowincja: Górska, Środkowoeuropejska, podprowincja: karpacka, dział: Karpaty
Zachodnie, okręg Beskidy, podokręg Beskid Niski.
Ok. 460 m n.p.m.
Obiekt znajduje się pod ochroną jako stanowisko dokumentacyjne przyrody nieożywionej od 1998 r.
Na brzegach i w korycie potoku odsłaniają się górnokredowe warstwy inoceramowe należące do starszego (górna kreda-paleocen) cyklu sedymentacji utworów fliszowych jednostki magurskiej. Warstwy te wykształcone są jako kompleks naprzemianległych średnioławicowych piaskowców oraz łupków ilastych. Cechą charakterystyczną piaskowców jest obecność dużej ilości muskowitu na powierzchni lamin. Potok wcina się w podłoże wykorzystując zmienną odporność wspomnianych utworów na procesy erozji wodnej.
brak danych
Progi znajdują się w korycie potoku Sękówka, zbierającego wody pot. Bartnego i Małastówki spływających z Magur Wątkowskiej i Małastowskiej (wys. poniżej 850 m n.p.m..). Sękówka uchodzi do Ropy, lewobrzeżnego dopływu Wisłoka.
Strefa umiarkowana, klimat przejściowy. Stanowisko
znajduje się w płd. części Regionu Karpackiego (GK).
brak danych
brak danych
Stanowisko znajduje się na terenie OChK Województwa Nowosądeckiego, w sąsiedztwie otuliny Magurskiego Parku Narodowego, przy czym od dawna planowane jest utworzenie tu wyższej formy ochrony - Parku Krajobrazowego Beskidu Niskiego. Wynika to ze specyficznych walorów krajobrazowych oraz etnograficznych tego regionu, ukształtowanych przez pierwotnych mieszkańców tych ziem - Łemków. Tutejsze góry są niskie, wręcz monotonne przez podobieństwo kształtów, łagodnokopulaste, zalesione powyżej dna rzecznych dolin, które są długie, wąskie i stosunkowo słabo zurbanizowane. Region ma specyficzne cechy etnograficzne, związane z Łemkami - dawnymi mieszkańcami tych terenów. Inna, niż w Beskidach zach. jest tu architektura domostw oraz świątyń, należących do wschodniego obrządku - cerkwi o cebulastych wieżach (obecne kościoły katolickie dawniej były cerkwiami).
Zachowanie w postaci naturalnej obiektu oraz zapobieganie zniszczeniu wskutek zanieczyszczaniu terenu wokół obiektu, rozbijaniu oraz uszkadzaniu skał, budowaniu urządzeń hydrotechnicznych.
Obiekt jest położony z dala od szlaku turystycznego. Dojazd do Ropicy Górnej z Gorlic. Wzdłuż potoku, na całej długości biegnie szosa z Gorlic, powyżej Ropicy Grn. rozdziela się na szosy do Małastowa i Bartnego.
Przy zwiedzaniu obowiązują ograniczenia art. 31a ustawy o ochronie przyrody z 1991 r. (przed nowelizacją art. 37).
Stanowisko w Ropicy Grn. należy do najnowszych obiektów chronionych, utworzono je w ostatnich latach, w ramach szerszego programu ochrony walorów przyrody nieożywionej Karpat - istotnych dla nauki oraz potrzeb edukacji, przy czym część z tych sporą liczbę tych obiektów włączono do europejskiego programu ochrony dziedzictwa geologicznego.
Nadzór Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody w Krakowie.
Zarz. Wojew. Nowosądeckiego z 9.07.1998 r. o utworz. stanowiska dokumentacyjnego przyrody nieożywionej.
Zabudowa urządzeniami hydrotechnicznymi, pobór kamienia, wandalizm.