Jeden z najmłodszych PN w Polsce utworzony w 1995 r. Położony jest w największym obniżeniu i zwężeniu łuku Karpat - Beskidzie Niskim, należącym w całości do Karpat Zachodnich. Charakterystyczną cechą szaty roślinnej Parku jest jej przejściowy charakter ze względu na bezpośrednią bliskość Karpat Wschodnich Bieszczadów, których granica przebiega na Przełęczy Łupkowskiej. Chroni typowy dla tego regionu gór krajobraz i przyrodę ukształtowaną wielowiekowym wpływem tradycyjnej gospodarki rolno-pasterskiej wraz z naturalnymi zbiorowiskami leśnymi, zwłaszcza żyzną buczynę karpacką.

Lesistość parku, wynosząca 88,8%, stawia go na pierwszym miejscu pod względem udziału zbiorowisk leśnych w kraju. Półnaturalne, nieleśne zbiorowiska koncentrują się głównie w sąsiedztwie opuszczonych przez miejscową ludność wsi wskutek przymusowego wysiedlenia w ramach Akcji Wisła.

Magurski Park Narodowy znajduje się na obszarze Karpat zewnętrznych (fliszowych), w obrębie płaszczowiny magurskiej. Obejmuje on swym zasięgiem grupy górskie Beskidu Niskiego: Magurę Wątkowską i Małastowską, lokalnie zaś pasmo Gór Hańczowskich. Jest on położony w źródłowym obszarze zlewni Wisłoki, będącej największą rzeką Parku. Stosunkowo niskie pasma górskie (wys. 350-846 mnpm) o przebiegu płd. - wsch. - płn.zach. rozdzielają liczne doliny potoków.

Teren Parku odznacza się łagodną rzeźbą terenu związaną z piętrem pogórza i gór niskich, w mniejszej części gór średnich. Najwyższe partie Parku tworzy masyw Magury Wątkowskiej, gdzie znajdują się piaskowcowe "ostańce": rezerwat ''Kornuty'' (na zachodnich stokach Magury w otulinie Parku) oraz ''Diabli Kamień'' w samym Parku w okolicy Folusza. Na fliszowym podłożu wykształciły się gleby brunatne, typowe dla siedlisk leśnych oraz w mniejszym stopniu gleby gruntowo-glejowe i bagienne. Klimat obszaru należy do piętra klimatycznego umiarkowanie chłodnego.

Park od południa sąsiaduje ze słowackim obszarem Pogórza Ondawskiego. Granica Parku przebiega tutaj równolegle do granicy państwowej, gdzie wytyczono również szlak turystyczny. Od wschodu i północy Park otacza OChK Beskidu Niskiego: do otuliny Parku od wschodu należy również Jaśliski Park Krajobrazowy.

Flora MPN liczy (1999 r.) 759 gatunków roślin naczyniowych, 161 gat. mchów, 51 gat. wątrobowców, 51 gat. śluzowców i 463 gat. grzybów wielkoowocnikowych. W skład flory roślin naczyniowych wchodzą różne grupy wysokościowe (np. gatunki górskie), siedliskowe (np. gatunki kserotermiczne) i geograficzne (charakterystyczne jest przenikanie się na tym terenie elementu wschodniego i zachodniego). Charakterystycznym rysem florystycznym obszaru jest przejściowy charakter pomiędzy Karpatami Wschodnimi i Karpatami Zachodnimi, zubożenie liczby gatunków górskich, zjawisko dysjunkcji śródkarpackiej i stosunkowo duży, jak na pasmo karpackie, udział gatunków ciepłolubnych.

Liczba gatunków specjalnej troski wynosi 22; z tego 1/4 to gatunki storczykowate, ponadto zaliczono do tej grupy tojady, widłaki i in. W tej grupie godne uwagi są rzadkie i chronione rośliny runa leśnego i zarośli, łąk i muraw cieplolubnych, żyznych łąk kośnych oraz związane z siedliskami nadrzecznymi lub bagiennymi. Do najcenniejszych biotopów żywiących florę roślin niższych (mchów, wątrobowców i śluzowców) należą źródliska, głazy i kamieniska w dnach potoków, wychodnie i rumosz skalny, wysięki wód i związane z nimi młaki oraz butwiejące drewno i ściółka.

Wiosenny krajobraz wilgotnych łąk z barwnymi storczykami (np. kruszczykiem błotnym Epipactis palustris, kukułką (storczykiem) szerokolistną Dactylorhiza majalis, k. (storczykiem) Fuchsa D. Fuchsii czy gółką długostrogową Gymnadenia conopsea należy do najpiękniejszych w Karpatach.

Fauna Parku jest najbogatsza w Beskidzie Niskim, gdzie stwierdzono występowanie ok. 44 gat. ssaków (w tym na ogół rzadkich zwierząt puszczy karpackiej, takich jak niedźwiedź brunatny i wilk), ponad 135 gat. ptaków (w tym ok. 100 lęgowych), 5 gat. gadów, 5 gat. płazów i 10 gat. ryb.

Obok dużych ssaków drapieżnych do najbardziej interesujących zwierząt zasiedlających biotopy leśne i nieleśne należą ptaki drapieżne. Stosunkowo bogata jest fauna płazów i gadów, a wśród bezkręgowców owady, zwłaszcza rzadkie i zagrożone (niepylak mnemozyna Parnassius mnemozyne i nadobnica alpejska Rosalia alpina).

Podobnie jak w świecie roślin, również wśród zwierząt (bezkręgowych) zaznacza się udział gatunków ciepłolubnych, pochodzących z południowych rejonów Europy.

Park posiada rozwiniętą sieć szlaków turystycznych oraz bazę noclegową. Do największych atrakcji historycznych należą zabytki kultury materialnej Łemków, przede wszystkim cerkwie oraz pochodzące z czasów I wojny światowej niszczejące cmentarze wojenne.

W sieci ECONET-PL park jest położony w obrębie obszaru węzłowego o znaczeniu międzynarodowym nr 44M, w sieci CORINE jest fragmentem wielkiej ostoi przyrody nr 617 (Beskid Niski), park nie posiada jeszcze kategorii IUCN.

Więcej informacji w opisie szczegółowym >>>