Obszar Chęcińsko-Kieleckiego Parku Krajobrazowego to wyjątkowo urozmaicony i piękny krajobrazowo teren, obejmujący południowo-zachodnią część Gór Świętokrzyskich, w tym kilka prawie równolegle do siebie biegnących pasm wzgórz i niskich gór o rozciągłości WNW-ESE, które oddzielone są od siebie szerokimi obniżeniami. Wysokości względne wzniesień sięgają od kilkudziesięciu do około 150 m. Główne rzeki na terenie parku - Łośna (Wierna Rzeka), Hutka i Bobrza - płynąc z północy na południe przecinają w poprzek obniżenia i pasma górskie tworząc przełomy.

Morfologia obszaru jest ściśle powiązana z jego budową geologiczną, co wyraża się występowaniem w obrębie pasm górskich skał o większej wytrzymałości na niszczące działanie czynników zewnętrznych. Pod względem geologicznym obszar Parku obejmuje fragmenty wychodni dwu dużych jednostek strukturalnych:

• trzonu paleozoicznego Gór Świętokrzyskich, zbudowanego z osadowych skał paleozoicznych (z wyjątkiem permu), tektonicznie ukształtowanego głównie podczas orogenezy kaledońskiej oraz waryscyjskiej,
• osłony permsko-mezozoicznej zbudowanej ze skał osadowych górnego permu, triasu, jury oraz dolnej kredy, zaś tektonicznie ukształtowanej podczas ruchów alpejskich.

Obszar parku jest terenem historycznej eksploatacji rud miedzi i ołowiu a także marmurów oraz innych kopalin skalnych.

Obiekty i zjawiska geologiczne oraz geomorfologiczne występujące w granicach Parku są głównym motywem ochrony jego obszaru. Do najważniejszych wartości przyrody nieożywionej Parku należą:

• obecność na tak małym obszarze skał reprezentujących wszystkie okresy geologiczne od kambru do czwartorzędu,
• odzwierciedlenie struktur geologicznych w morfologii obszaru,
• przykłady kaledońskich, waryscyjskich i alpejskich ruchów tektonicznych, w tym tzw. niezgodności strukturalne które można obserwować w odsłonięciach,
• zjawiska krasu kopalnego permsko-triasowego i trzeciorzędowego, jak również liczne jaskinie i formy krasu powierzchniowego,
• pozostałości historycznego górnictwa podziemnego i powierzchniowego,
• przejawy procesów hydrotermalnych, przede wszystkim odsłonięcia żył kalcytowych i kruszcowych,
• występowanie naturalnych form skałkowych.

Zbiorowiska roślinne są silnie zróżnicowane, co wynika z różnych warunków siedliskowych oraz długich tradycji gospodarki ludzkiej. Obok zbiorowisk leśnych - olsowych, grądowych i borowych, występują łąki, zbiorowiska torfowiskowe, bagienne i wodne a także murawy kserotermiczne i roślinność naskalna. Flora Parku reprezentowana jest przez bardzo liczne gatunki, wśród których występują rośliny rzadkie i chronione.

Przyrodniczy krajobraz parku uzupełniają interesujące obiekty historyczno-kulturowe: ruiny zamku królewskiego w Chęcinach, układ urbanistyczny i zabytki miasta Chęciny, klasztor na Karczówce. Do ważnych udostępnionych turystycznie obiektów należą: jaskinia Raj oraz Muzeum Wsi Kieleckiej w Tokarni.

Chęcińsko-Kielecki Park Krajobrazowy został utworzony w 1996 roku. Położony jest w pobliżu dużego ośrodka miejskiego, jakim są Kielce. Jego teren jest łatwo dostępny dzięki sieci dróg, natomiast większe pasma górskie znajdują się na trasach szlaków turystycznych.

W sieci ECONET-PL park znajduje się na terenie obszaru węzłowego o znaczeniu międzynarodowym nr 31M, ponadto na jego terenie znajdują się niewielkie ostoje przyrody CORINE - nr 426 (Miedzianka), 428 (Szewce), 430 (Góra Zelejowa).

Więcej informacji w opisie szczegółowym >>>