Woj. lubuskie, powiat żagański, gmina Szprotawa, miejscowość Piotrowice. Pomnik
przyrody zlokalizowany jest na zach. od wsi, na skraju lasu przy bocznej drodze
od szosy Przemków-Szprotawa. Pogranicze Przemkowskiego
Parku Krajobrazowego ![]()
Prowincja: Niż Środkowoeuropejski, podprowincja: Niziny Sasko-Łużyckie, makroregion:
Nizina Śląsko-Łużycka, mezoregion: Nizina Szprotawska. ![]()
Prowincja: Niżowo-Wyżynna, Środkowoeuropejska, Dział: Bałtycki, Poddział: Pas
Kotlin Podgórskich, Kraina: Kotlina Śląska, Okręg Borów Dolnośląskich. ![]()
Ok. 155 m n.p.m.
Objęty ochroną jako pomnik przyrody w 1966 r.
brak danych
Strefa umiarkowana, klimat przejściowy. Pomnik znajduje
się w obrębie płd. -zach. części Regionu Śląsko-Wielkopolskiego
(O). ![]()
Dorzecze Bobru i Szprotawy, będącej jego dopływem. W pobliżu pomnika znajdują się cieki wodne należące do tej zlewni, rzeka Bóbr odległa jest o ok. 5 km.
Rośnie na nietypowej dla dębów glebie bielicowej.
Dąb rośnie na pograniczu rozległych terenów leśnych i użytków rolnych. W pobliżu rzadka na niżu buczyna sudecka.
Dąb szypułkowy Quercus robur. Gatunek pospolity, w starszym wieku coraz bardziej zagrożony w swoim istnieniu. Pień pomnikowego dębu nieregularny, z silnym zgrubieniem w części przykorzeniowej (przypomina "stopę słonia") i dość wysoko rozgałęziający się. W dolnej części pnia tzw. zgnilizna twarda. Korona wysoka i ongiś potężna, obecnie zdeformowana wskutek usunięcia części grubych konarów. Drzewo od wierzchołka usycha, zapewne wskutek osuszenia sąsiadującej z nim łąki. Prowadzone w ostatnich latach zabiegi konserwatorskie poprawiły jego kondycję.
Dąb znajduje się tuż przy granicy lesistego Przemkowskiego Parku Krajobrazowego, w którym zlokalizowany był wielki poligon wojskowy. Dąb z Piotrowic nie jest jedynym pomnikiem przyrody o takiej nazwie; znany jest co najmniej jeszcze jeden, zlokalizowany w gminie Rogów w woj. kujawsko-pomorskim. Znajduje się w miejscowości Recz i ma 890 cm obwodu pierśnicowego.
Obecną nazwę nadano drzewu po II wojnie światowej, gdy znalazło się w granicach Polski. Wcześniej był również znany i nosił ponoć nazwy "Dębu Zakochanych", "Drzewa kupców", a w 1813 r. "Drzewa Trębacza", co wiąże się z legendą bitwy stoczonej przez wycofujące się wojska napoleońskie z armą rosyjską.
Utrzymanie możliwie długo przy życiu najstarszego dębu i jednego z najstarszych drzew w Polsce.
Miejsce to jest stacją nr 10 dydaktycznej ścieżki przyrodniczej "Lasy okolic
Przemkowa" przebiegającej prawie w całości po terenie Przemkowskiego
Parku Krajobrazowego. Drzewo jest otoczone obszernym ogrodzeniem (ochrona
przed zadeptywaniem, ograniczającym dostęp wody i powietrza do systemu korzeniowego).
Przy ogrodzeniu tablica informacyjna. Poza ogrodzeniem dostęp do pomnika nie
jest ograniczony, wymaga jednak respektowania zasad art.
31a ustawy o ochronie przyrody z 1991 r. (przed nowelizacją art.
37).
W pobliżu ławki i parking. Dojazd koleją do Szprotawy, skąd ok. 15 km autobusem
(lub prywatną komunikacją) w kier. wsch. do Piotrowic. Stąd boczną droga w kier.
płd. -zach. ok. 1 km do dębu. Innym wariantem dojścia jest całodniowa wycieczka
z Przemkowa po trasie ścieżki dydaktycznej.
Pierwotnie oceniany na 1000 lat. Znalazł się w granicach Polski po II wojnie światowej, detronizując "Bartka" i był jednym z pierwszych pomników przyrody utworzonych w tym regionie. Wcześniej zapewne też był chroniony.
Nadleśnictwo Szprotawa.
Dz. Urz. Wojew. Zielonogórskiego Nr 2 z 1966 r., poz. 26 (30. 03. 1966 r.).
Rozwój procesów gnilnych oraz obumierania odwierzchołkowego. Wobec zaawansowanych procesów zniszczenia drzewa możliwe jest uaktywnienie się procesów gnilnych lub obłamanie niektórych konarów, co wymaga stałego nadzoru konserwatorskiego i szybkiej interwencji w wypadku zauważenia niekorzystnych zjawisk.
inż. Kaj Romeyko-Hurko - Regionalny Ośrodek Edukacji Ekologicznej w Krakowie