Województwo łódzkie, powiat skierniewicki, gmina Kowiesy, wieś Zawady w pobliżu
Mszczonowa.
Prowincja: Niż Środkowoeuropejski, Podprowincja: Niziny środkowopolskie, makroregion:
Wzniesienia Południowomazowieckie, mezoregion: Wysoczyzna Rawska
Prowincja: Niżowo-Wyżynna, środkowoeuropejska, Dział: Bałtycki, Poddział: Pas
Wyżyn środkowych, Kraina: Północne Wysoczyzny Brzeżne, Okręg Łódzko-Piotrkowski.
obiekt położony na wysokości 202 m n.p.m.
Obiekt znajduje się pod ochroną jako zabytek przyrody nieożywionej od roku 1932.
Głaz jest blokiem zbudowanym z mułowca, którego wiek został określony na dolny miocen. Jest to obiekt duży o średnicy 36 m i wysokości około 3 m. Na jego powierzchni występują zgłady lodowcowe powstałe w czasie transportu w obrębie lądolodu skandynawskiego zlodowacenia Warty. Na górnej powierzchni obiektu widoczne są ślady zniszczeń pochodzenia antropogenicznego związane z próbami eksploatacji.
Wysoczyzna Rawska, gdzie znajduje się głaz, rozciąga się na północ od doliny Pilicy oraz na wschód od doliny Rawki. Wysoczyzna stanowi obszar zbudowany z glin morenowych i żwirowych ostańców strefy moren czołowych zlodowaceń środkowopolskich. Formy rzeźby tego regionu zostały silnie przemodelowane przez procesy peryglacjalne w okresie ostatniego, zlodowacenia Wisły. Opisany blok skalny znajduje się przy północnej granicy wspomnianego regionu.
Strefa umiarkowana, klimat przejściowy. Obiekt znajduje
się w zach. części Regionu Mazowiecko -Podlaskiego
(K).
Brak danych
brak danych
brak danych
brak danych
Krajobraz Wysoczyzny Rawskiej ma charakter falisty co jest związane z występowaniem ostańców żwirowych oraz glin morenowych moren czołowych zlodowacenia środkowopolskiego stadiału Warty. Najwyższym punktem tego regionu jest wzniesienie o wysokości 211 m n.p.m. położone na południowy wschód od miejscowości Zawady.
Zachowanie w postaci naturalnej obiektu oraz zapobieganie: zniszczeniu wskutek rycia napisów/znaków, zanieczyszczaniu terenu wokół obiektu, rozbijaniu oraz uszkadzaniu.
Odkopany przed I wojną światową podczas prac rolnych, częściowo zniszczony w latach 1925-26, kiedy eksploatowano z niego kamień do budowy "Sejmiku Powiatowego" w Skierniewicach. Od 1926 r. opiekował się nim starosta skierniewicki, a od 1931 r. objęły go ogólne przepisy ochronne. Nie zahamowało to kolejnych prób eksploatacji, toteż na pocz. 1932 r., wskutek interwencji Delegata Ministra WRiOP ds. OP Urząd Wojewódzki Warszawski zarządził doraźnie roztoczenie nad głazem szczególnej opieki do czasu wydania formalnego orzeczenia rejestracyjnego o objęciu indywidualną ochroną jako zabytek przyrody. Wydano je w maju tegoż roku. Ochronę utrzymano także po II wojnie światowej, uznając głaz za pomnik przyrody, a w 1965 r. Koło LOP przy Technikum Ekonomicznym nr 4 z Warszawy umieściło przy głazie okolicznościową tablicę informacyjną, przypisującą mu pochodzenie skandynawskie i zawierającą apel o nieniszczenie.
Nadzór Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody w Łodzi.
Orzeczenie Urzędu Wojewódzkiego Warszawskiego z 21. 05. 1932 o rejestracji zabytku przyrody (pismo UWW z dn. 21 maja 1932, nr L. AS. X/4).
Wandalizm i dzika eksploatacja kamienia.