Woj. zachodniopomorskie, powiat sławieński, gmina Sławno.
prowincja: Niż Środkowoeuropejski, podprowincja: Pobrzeża Południowobałtyckie,
makroregion: Pobrzeże Koszalińskie, mezoregion: Równina Słupska.
Prowincja: Niżowo - Wyżynna, Środkowoeuropejska, Dział: Bałtycki, Pododdział:
Pas Równin Przymorskich i Wysoczyzn Pomorskich, Kraina: Pobrzeże Bałtyckie.
Maks. 28,1 m n.p.m., min. 26,9 m n.p.m.
Powierzchnia 162 ha, rezerwat utw. w 1962 r.
Torfowisko na dnie doliny rynny subglacjalnej, w bezpośrednim sąsiedztwie jej połączenia z pradoliną. Dno rynny, wykorzystywanej przez rzekę, wypełniają torfy niskie, na których rozwinęła się chroniona w rezerwacie kopuła torfowiska wysokiego.
Strefa umiarkowana, klimat przejściowy. Rezerwat znajduje
się na płn. części Regionu Pomorskiego (BP)
Klimat kształtowany wpływami morza odległego o 30 km: wysokie opady (696 mm/rok), wysoka wilgotność powietrza i duża liczba dni pochmurnych (131), średnia roczna temperatura stycznia -2, 2°C i lipca +16,5°C, średnia amplituda temperatur 18,7° C.
W bezpośrednim sąsiedztwie kopuły torfowiska wysokiego, dnem rynny subglacjalnej płynie niewielka rzeczka Reknica wpadająca do Wieprzy, a w pradolinie - rz. Grabowa, uchodząca do morza. Rezerwat leży na wododziale Reknicy i Grabowej. Torfowisko, zasilane wyłącznie wodami opadowymi, jest pocięte rowami odwadniającymi, z których najstarsze pochodzą sprzed 1880 r.
Gleby torfowe torfowisk wysokich i przejściowych, na najsilniej osuszonych powierzchniach gleby murszowo-torfowe, na obrzeżach - gleby glejobielicowe murszaste.
Powierzchniowo
dominują zbiorowiska leśne: na przeważającej części kopuły bór
bagienny, a w dolnych częściach zboczy kopuły - brzezina
bagienna. W najsilniej uwodnionej szczytowej części kopuły pozostałości
mszaru przygiełkowego i mszaru
kępowego z charakterystycznymi karłowatymi sosnami.
Flora, charakterystyczna dla skąpogatunkowych torfowisk wysokich i borów bagiennych, jest relatywnie uboga. Znamienny udział gatunków rzadkich, zagrożonych i ginących: m.in. naczyniowych - maliny moroszki, widłaka jałowcowatego, wełnianeczki darniowej, rosiczki okrągłolistnej, przygiełki białej, modrzewnicy zwyczajnej oraz zarodnikowych, m.in. torfowców Sphagnum balticum, S. tenellum, S. fuscum.
Nie jest rozpoznana. Zaobserwowano stada jeleni, liczące w sumie kilkadziesiąt sztuk. W rezerwacie odbywają się rykowiska jeleni.
W rezerwacie brak zabytków kultury i krajobrazu kulturowego.
Celem ochrony jest zachowanie torfowiska wysokiego z mszarami i borami bagiennymi oraz stanowiskiem maliny moroszki. Konieczna jest zmiana zaklasyfikowania rez. z leśnego na biocenotyczny torfowiskowy.
Ograniczenia zgodne z art. 23a ustawy o ochronie przyrody z 1991 r. (przed nowelizacją art. 37).
Brak. Można poruszać się wzdłuż głównego rowu odwadniającego.
Brak.
Brak dogodnego dojazdu. Od Sławna na południe do Ostrowca (8 km), następnie 7 km szosą w kier. Tretynia, dalej 2 km brukową drogą w kier. Janiewic, z której ok. 2 km drogami leśnymi (zakaz wjazdu) do południowo-wschodniego skraju rezerwatu.
Brak danych, poza aktem utworzenia w 1962 r.
Obiekt podlega Wojewódzkiemu Konserwatorowi Przyrody w Szczecinie, nadzór sprawuje Nadleśnictwo Sławno.
Dla torfowiska największym zagrożeniem jest odwodnienie, np. wskutek melioracji poza terenem rezerwatu. Swoistą, pośrednią formą zagrożenia jest też presja rekreacyjna w otoczeniu rezerwatu, w wyniku której duże ssaki, zwłaszcza jelenie, wypłaszane z okolicznych lasów gromadzą się w nadmiarze w rezerwacie w okresie zbioru płodów runa leśnego oraz polowań.