Woj. warmińsko-mazurskie, powiat elbląski, gmina Młynary, między wsiami Stegny
i Sąpy, leśnictwo Dawidowo, nadleśnictwo Młynary (dawniej Słobity) oddz. 149f,
151b, 151c.
Prowincja: Niż Środkowoeuropejski, podprowincja: Pobrzeża Południowobałtyckie,
makroregion: Pobrzeże Gdańskie, mezoregion: Wysoczyzna Elbląska.
Prowincja: Niżowo-Wyżynna, Środkowoeuropejska, Dział: Bałtycki, Poddział: Pas
Równin Przymorskich i Wysoczyzn Pomorskich, Kraina: Pojezierze Pomorskie, Okręg
Iławski.
prowincja: Niżowo-Wyżynna, Środkowoeuropejska,
Wyniesienia w rezerwacie sięgają 80 m n.p.m.
Powierzchnia 9,74 ha; rezerwat utw. w 1959 r.
Obiekt ten ma stosunkowo małą powierzchnię i co za tym idzie dość jednolitą budowę geologiczną i rzeźbę. Jego bezpośrednie podłoże stanowią osady zlodowacenia północnopolskiego (ostatniego zlodowacenia w plejstocenie) reprezentowane przez gliny zwałowe moreny dennej. Teren jest nieco falisty o nachyleniu 50 w kierunku południowo-zachodnim, w południowej części występuje jar erozyjny.
Strefa umiarkowana, klimat przejściowy. Rezerwat znajduje
się na płn. - zach. krańcu Regionu Mazurskiego (BM)
Klimat terenu, na którym leży rezerwat posiada cechy klimatu pojezierza, ale jest równocześnie kształtowany przez wpływ stosunkowo bliskiego Bałtyku. Roczne wahania temperatury mieszczą się między 19 a 20oC. Średnie temperatury stycznia to ok. -2oC zaś lipca to ok. +17oC. Średni roczny opad to 600-700 mm. Zarówno lato jak i zima trwają średnio ok. 80 dni.
Źródłem wody dla tego rezerwatu są głównie opady atmosferyczne. Woda gruntowa występuje głęboko poniżej zasięgu korzeni chronionego tu modrzewia. Występują wysięki wód spływające dnem jaru w postaci cieku.
Gleba brunatna (leśna) wyługowana, wytworzona z ciężkiej gliny zwałowej, powierzchownie spiaszczonej.
Drzewostan to monokultura modrzewia europejskiego Larix decidua Mill. w wieku 160-170 lat odnowionego sztucznie z niewielką domieszką gatunków liściastych, wchodzących w skład dolnej warstwy drzew. W runie dominują gatunki typowe dla żyznych, umiarkowanie wilgotnych lasów liściastych mieszanych. Naturalnym zespołem leśnym był na tym terenie pierwotnie las liściasty - grąd lub kwaśna buczyna - natomiast modrzew jest składnikiem wtórnym. Pod względem fitosocjologicznym rosnący tu drzewostan reprezentuje zespół grądu Tilio-Carpinetum. Z punktu widzenia typologii leśnej reprezentuje on typ siedliskowy lasu świeżego.
Wśród
drzew dominuje modrzew europejski Larix decidua Mill., rosnący w dużym
zwarciu (80-100%), które utrudnia dostęp światła w niższe partie lasu, a tym
samym ogranicza możliwości rozwoju warstwy krzewów i samoistnych odnowień
modrzewiowych. W miejscach prześwietlonych warstwę krzewów tworzą podrosty drzew
liściastych (klon zwyczajny Acer platanoides, grab Carpinus betulus,
buk Fagus silvatica) i skupienia maliny Rubus idaeus. W
runie stwierdzono tu 36 gatunków roślin naczyniowych.
Najczęściej występuje narecznica samcza Dryopteris filix-mas, gajowiec żółty Galeobdolon luteum, wietlica samicza Athyrium filix-femina, jaskier kosmaty Ranunculus lanuginosus, szczawik zajęczy Oxalis acetosella. Spośród gatunków chronionych na terenie rezerwatu stwierdzono przytulię wonną Galium odoratum i podkolana białego Platanthera bifolia.
Brak danych.
Krajobraz tej okolicy tworzy lekko falista morena ostatniego zlodowacenia zajęta przez pola uprawne i niewielkie powierzchnie leśne, do których należy las z rezerwatem "Lenki". Rezerwat porasta las modrzewiowy. W południowej części znajduje się jar erozyjny, również zalesiony, porośnięty lasem bukowym. W rezerwacie brak zabytków kultury materialnej.
Przechodząca niedaleko rezerwatu droga 505 łączy gminny ośrodek Młynary z leżącym około 10 km na południe od rezerwatu Pasłękiem, gdzie znajduje się odbudowany po wojnie zamek krzyżacki, którego część powstała już w XIII wieku. Obok zamku znajduje się gotycki kościół św. Bartłomieja z XIII wieku oraz ratusz z XIV-XV wieku. Pasłęk posiada najdłuższe na całej Warmii i Mazurach mury obronne z zachowanym fragmentem gotyckim (dwie bramy i baszta). Leżące ok. 6 km na północ od rezerwatu Młynary są miastem z XIV wieku, w którym znajduje się gotycki kościół z XVIII-wiecznym, barokowym wyposażeniem.
Ochrona starodrzewu modrzewiowego o poważnym znaczeniu dla nauki i praktycznego leśnictwa, szczególnie w zakresie badań nad rasami klimatycznymi modrzewia europejskiego oraz jako obiekt służący celom nasiennictwa leśnego.
Ograniczenia zgodnie z art. 23a ustawy o ochronie przyrody z 1991 r. (przed nowelizacją art. 37).
Obiekt podlega ochronie ścisłej i nie jest przewidziany do zwiedzania.
Nie ma, obiekt nie jest przewidziany do zwiedzania.
Rezerwat znajduje się w pobliżu drogi Pasłęk-Młynary, ok. 1,5 km na płd. od wsi Sąpy, od Stegn na płn., nieco dalej.
Drzewostan modrzewiowy znajdujący się w rezerwacie Lenki jest sztucznego pochodzenia i powstał ok. 1820 roku. Najprawdopodobniej jest on częścią nasadzeń modrzewiowych wprowadzonych do lasów słobidzkich na miejsce zniszczonych w 1818 r. lasów bukowych. W 1959 roku powołano na tym terenie rezerwat, w skład którego wchodził pierwotnie oddz. 149 i 151 b (2,92 ha). W późniejszym okresie rezerwat powiększono o jar erozyjny (oddz. 151c).
Leśnictwo Dawidowo, nadleśnictwo Młynary.
Zmiany stosunków wodnych w okolicy, zaśmiecanie lasu, pożar, kradzież drewna.