Woj. podlaskie, powiat sejneński, gmina Giby, k. wsi Wiłkokuk. Teren OChK
Pojezierze Sejneńskie.
Prowincja: Niż Wschodniobałtycko-Białoruski, podprowincja: Pojezierza Wschodniobałtyckie,
makroregion: Pojezierze Litewskie; mezoregion: Równina Augustowska.
Prowincja: Niżowo-Wyżynna Środkoweuropejska, dział: Północny, kraina: Suwalsko-Augustowska,
okręg Augustowski.
Średnio 138 m n.p.m.
Pow. 4,32 ha, utworzony w 1959 r.
Jezioro Tobolinka ma charakter wytopiskowy. Jego powstanie wiąże się z okresem fazy poznańskiej zlodowacenia północnopolskiego - ostatniego zlodowacenia w plejstocenie. Jego ostateczne ukształtowanie spowodowały procesy wydmowe podczas wycofywania się lądolodu u schyłku plejstocenu i we wczesnym holocenie.
Strefa umiarkowana, klimat przejściowy. Rezerwat znajduje
sięw płn. - wsch. części Regionu Mazurskiego (BM)
Klimat chłodny, typowy dla rejonu mazurskiego. Na wpływ kontynentu nakłada się wpływ Bałtyku. Średnia temperatura stycznia wynosi tu - 3o do - 5oC, średnia temperatura lipca wynosi 17oC. Zima trwa100 - 120 dni, lato - 70 - 90 dni. Średni roczny opad wynosi 500 - 650 mm.
Rezerwat znajduje się w dorzeczu Niemna, w zlewni Czarnej Hańczy, jest on jednak naturalnie odizolowany od otaczającego go systemu hydrologicznego. W najbliższym sąsiedztwie kilka innych jezior: duże jez. Pomorze i parę mniejszych: Zelwa, Wiłkokuk i in.
Na terenie rezerwatu występują wyłącznie gleby organogeniczne - torf wysoki sfagnowy i częściowo bobrkowy zalegający na torfie drzewnym sosnowym. Torf zalega na gruntach mineralnych, jego głębokość waha się od 0,5 do kilku metrów.
Rezerwat obejmuje małe dystroficzne jeziorko, otaczające je torfowisko i bór bagienny. W strefie przybrzeżnej jezior wytwarza się pło torfowcowe szerokości ok. 3-5 m, fragmenty pła odrywają się i tworzą swobodnie pływające wyspy. Powierzchnia jeziorka wraz z otaczającym je mszarem wynosi 4,43 ha.
Pło tworzą głównie mchy torfowce (Sphagnum medium, S. rubellum, S. recurvum), turzyce (turzyca bagienna Carex limosa, t. nitkowata C. lasiocarpa, t. zwyczajna C. nigra) i bobrek trójlistkowy Menyanthes trifoliata, licznie występuje rosiczka okrągłolistna Droserar otundifolia.
Rosną też inne rzadkie rośliny torfowiskowe jak: przygiełka biała Rhynchospora alba i bagnica torfowa Scheuchzeria palustris. W otaczającym jeziorka borze bagiennym rosną: bagno zwyczajne Ledum palustre, borówka bagienna Vaccinium uliginosum, żurawina błotna Oxycoccus palustris i bażyna czarna Empetrum nigrum.
Jezioro zamieszkują nieliczne gatunki ryb (m.in. stosunkowo częsty jest szczupak), licznie reprezentowane są też zwierzęta bezkręgowe.
Krajobraz rezerwatu i jego najbliższego otoczenia należy uznać za naturalny (jeziorka pochodzenia polodowcowego otoczone stosunkowo nie zmienionym borem bagiennym, a od zewnątrz większym kompleksem leśnym). W rezerwacie brak zabytków kultury.
Celem ochrony jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych jeziora dystroficznego z pływającymi wyspami pła torfowców.
Całkowity zakaz wstępu na teren rezerwatu.
W obrębie rezerwatu nie ma - obowiązuje zakaz wstępu. Istnieje natomiast możliwość obejrzenia rezerwatu z pobliskiego wyniesienia, położonego od strony wsch.
Brak - obowiązuje zakaz wstępu na teren rezerwatu.
Dojazd z Suwałk przez Sejny do Gib, dalej drogą na wsch. do wsi Zelwa. Rezerwat znajduje się w połowie drogi między tymi miejscowościami, po prawej stronie. Inna możliwość to dojazd od Augustowa i tuż przed Gibami skręt na wsch. w kierunku Zelwy.
Rezerwat utw. w 1959 r.
Zarząd nad obiektem sprawuje Nadleśnictwo Pomorze.
Stan przyrody rezerwatu jest dobry. Sporadycznie obszar jest naruszany przez wędkarzy penetrujących brzegi jeziora. Zwiedzanie rezerwatu pojawiło się też w ofertach niektórych biur wycieczkowych, należy mieć nadzieję, że jest to tylko podziwianie pięknego widoku z pobliskiego wzniesienia, a nie penetracja samego rezerwatu. Chodzenie po torfowisku powoduje rozrywanie się powierzchni torfu i niszczenie roślin. Wg opinii przyrodników jedna 20-osobowa wycieczka może spowodować nieodwracalne zniszczenie w przyrodzie rezerwatu.