Rezerwat
przyrody klasyfikowany pierwotnie jako wodny, częściowy,
obecnie przyrody nieożywionej z uwagi na kompleksowe znaczenia
obszaru o cennych cechach hydrograficzno-geomorfologicznych i geologicznych szczególne.
Położony jest w źródłowych dolinach potoków Wisłyna obszarze Parku
Krajobrazowego Beskidu Śląskiego odznaczającego się typowym wykształceniem
płaszczowiny śląskiej. Ciągłe odsłonięcia elementów
budowy geologicznej mają w rezerwacie charakter naturalny dzięki silnie działającej
tu erozji dennej i bocznej
potoków, rozcinających strome, zachodnie stoki Baraniej Góry (1.220 m n.p.m).
Szczególną cechą rzeźby rozcięć erozyjnych w dolinach Białej Wisełki i Czarnej
Wisełki są liczne progi wodospadowe założone na ławicach piaskowców
i zlepieńców leżących pośród mniej odpornych utworów
fliszu.
Wody Wisełek różnią się składem chemicznym. Uchodzą one do sztucznego zbiornika
zaporowego o powierzchni 40 ha, wybudowanego w latach 70. Zbocza głęboko wciętych
dolin porastają zespoły leśne regla dolnego. 
Rezerwat jest proponowany do umieszczenia na europejskiej liście dziedzictwa geologicznego jako obszar o dużym znaczeniu geologicznym, geomorfologicznym i hydrograficznym.
W sieci ECONET-PL rezerwat znajduje się na terenie obszaru węzłowego o znaczeniu krajowym nr 29K, w sieci CORINE jest to ostoja przyrody nr 615 (Wisełka). Występują tu siedliska objęte Dyrektywą Siedliskową UE, co kwalifikuje obiekt do włączenia w sieć Natura 2000.
Więcej informacji w opisie szczegółowym >>>