Europa
południowa, także Azja, Afryka Północna, Ameryka Północna i Południowa; na ogół
występuje lokalnie i wyspowo. W Polsce znanych jest kilka nietrwałych stanowisk
położonych głównie na południu kraju nad górną Wisłą (np. rejon Zatora) i Nidą,
pojedyncze kolonie i gniazda notowano nad Wartą, Narwią i Biebrzą. Stanowiska
polskie leżą na północnej granicy zasięgu ślepowrona. 
Stwierdzony w parkach narodowych: 
Populacja lęgowa podlega silnym wahaniom liczebnym od czasowego zaniku do kilkudziesięciu par, ostatnio w granicach 50-300 par. Większość osobników gnieździ się w rejonie Zatora, Landeka (Landku), Goczałkowic i Ligoty.
Trzyma się zadrzewień i zarośli na brzegach zbiorników wodnych, jezior, stawów, starorzeczy, zbiorników zaporowychi rozlewisk. Gnieździ się raz w roku na drzewach, kilka metrów nad ziemią. Poluje na ryby, żaby i większe bezkręgowce wodne. Lęgi rozpoczyna w II połowie kwietnia i znosi 3-7 jaj, które wysiaduje przez 21-23 dni. Młode zdolne są do lotu po około 6 tygodniach od wyklucia się.
Gatunek z natury (jako że chodzi o położenie na skraju zasięgu) wykazuje efemeryczny
typ występowania, a cała polska populacja podlega fluktuacjom. Zachwianie jej
stanu może być spotęgowane niszczeniem siedlisk
oraz prześladowaniem tego gatunku. Objęty ochroną gatunkową
(Dz. U. nr 13 z 1995 r., poz. 61), podlega Konwencji Berneńskiej
(Appendix II) oraz Dyrektywie Ptasiej UE (Annex I).
Wprowadzony do "Polskiej czerwonej księgi zwierząt"
(1992) jako gat. o nieokreślonym zagrożeniu (I).
i utrzymany w edycji z 2001 r. w tej samej kategorii (LC