Województwo pomorskie, powiat pucki, gmina Puck, wieś Mechowo. Teren LKP
Lasy Oliwskie i Puszcza Darżlubska.
Prowincja: Niż Środkowoeuropejski, Podprowincja: Pobrzeża Południowobałtyckie,
makroregion: Pobrzeże Koszalińskie, mezoregion: Wysoczyzna Żarnowiecka
Prowincja Niżowo-Wyżynna, Środkowoeuropejska, Dział: Bałtycki, Poddział: Pas
Równin Przymorskich i Wysoczyzn pomorskich, Kraina: Brzeg Bałtyku, Okręg Środkowy.
Jaskinia znajduje się na wysokości 60 m n.p.m.
Jaskinia znajduje się pod ochroną jako polski pomnik przyrody nieożywionej od 1955 r. (w Prusach chroniona od 1910 r.).
Jaskinia
znajduje się na Wysoczyźnie Żarnowieckiej. Powstała ona w gruboziarnistych piaskach
i żwirach plejstoceńskich o warstwowaniu
przekątnym, które są w tym miejscu scementowane spoiwem kalcytowym.
Jaskinia ma wiele otworów wejściowych usytuowanych w obrębie skarpy, która jest
naturalną kolumnadą, złożoną ze słupów piaskowcowych.
Za dwoma głównymi otworami znajdują się sale połączone niskim korytarzem. W
części przyotworowej ściany jaskini cechuje bogata rzeźba. Występują tu formy
typu kolumn, stołów skalnych oraz nabrzmień na ścianach, co jest związane z
selektywną cementacją i wietrzeniem skał. W bardziej oddalonych partiach jaskini
formy rzeźby nie są już tak urozmaicone, występują natomiast nacieki kalcytowe.
Część w pobliżu otworów jest widna. Jaskinia jest w zasadzie sucha, tylko w
końcowej części korytarza panuje wilgoć i ze stropu kapie woda tworząc na dnie
kałuże. Bardzo duże opady powodują okresowe zalanie stefy przyotworowej. Obecny
kształt jaskini nie jest wyłącznie dziełem natury.
Strefa umiarkowana, klimat przejściowy. Obiekt znajduje
się na pograniczu Regionu Pomorskiego (BP)
i Krainy Gdańskiej (BG).
Na Wysoczyźnie występuje ponad dwadzieścia małych jezior oraz jedno, duże jezioro rynnowe - Jezioro Żarnowieckie. Liczne, drobne cieki zasilają 3 większe rzeki Płutnicę uchodzącą do zat. Puckiej, Czarną Wdę uchodzącą do Bałtyku i Piaśnicę uchodzącą do jez. Żarnowieckiego.
brak danych.
brak danych.
Na ścianach kolumn we wstępnej części jaskini występują glony oraz porosty, przy bazach kolumn - grzyby oraz wypłonione kiełki roślin naczyniowych.
Obecnie w jaskini występują tylko komary, wcześniej występowały owady bezskrzydłe, miały też swoje nory dzikie króliki.
Jaskinia jest położona w zboczu dolinki rzecznej rozcinającej jedno ze wzniesień zwanych kępami wysoczyznowymi, które tworzą pasma niewysokich wzgórz morenowych związanych z najmłodszym na ziemiach Polski zlodowaceniem (Wisły). Jest to krajobraz malowniczy, a sama jaskinia znajduje się na skraju wciąż potężnej Puszczy Darżlubskiej, w odl. ok. 1 km. od ciekawego rezerwatu leśnego Darżlubskie Buki.
Z jaskiniami wiązane są legendy. Wg jednej miał to być tunel prowadzący do odległego o ok. 20 km klasztoru żeńskiego w Żarnowcu, wg innej poszczególne twory skalne wewnątrz jaskiń mają być zaklętymi w kamień koroną królewską, krwawiącym sercem, etc. W samej wsi także kilka innych zabytków, w tym kościół z I poł. XVIII w.
Zachowanie w postaci naturalnej unikalnego obiektu oraz zapobieganie: zniszczeniu wskutek rycia napisów/znaków, zanieczyszczaniu terenu wokół jaskini, rozbijaniu oraz uszkadzaniu.
Jaskinia jest położona przy szlaku turystycznym "Szlak Grot Mechowskich" we wschodniej części wsi. Obiekt jest udostępniony dla ruchu turystycznego. Dojazd do Mechowa leżącego około 9 km na zachód od Pucka.
Przy zwiedzaniu obowiązują ograniczenia art. 31a ustawy o ochronie przyrody z 1991 r. (przed nowelizacją art. 37).
Pierwsze wzmianki o jaskini pochodzące z 1829 r., informują o znalezieniu w 1818 r. wystających ze zbocza kolumn podczas prowadzenia pomiarów. Wtedy też rozkopano wstępne partie jaskini. Na wniosek H. Conwentza w 1910 r. działka wraz z jaskinią została wykupiona przez władze pruskie, obiekt został objęty ochroną prawną, przeprowadzono też niezbędne prace zabezpieczające i restauracyjne. W polskiej literaturze przyrodniczej pojawia się opis jaskini w 1924 r., choć pierwszy raz wspomniano o niej w Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego (1885). Pierwszą dokładną inwentaryzację wykonał w 1949 r. K. Kowalski, ostatnio korygowano ją w 1998 r.. Gruntowne prace zabezpieczające prowadzono w 1948 r. (na wniosek PROP), potem w 1981 r. i w latach 1997-8. Pierwotnie odsłonięte i dostępne były tylko części przyotworowe, głębsze powstały przez usunięcie luźnego materiału skalnego. Jaskinia była parokrotnie wzmacniana i zabezpieczana.
Urząd gminy Krokowa, nadzór Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody w Gdańsku.
Dz. Urz. Woj. Rady Narod. w Gdańsku nr 1, poz. 4 z 1955 r. - orzeczenie o uznaniu za pomnik przyrody.
Obecnie brak konkretnych, natomiast zawsze zagrożeniem jest wandalizm oraz ewentualność prac budowlanych w sąsiedztwie, mogących zagrozić stabilności mało odpornych utworów, z których zbudowana jest jaskinia.