Woj. lubelskie, powiat hrubieszowski, gmina Dołhobyczów, k. miejscowości Chochłów.
Wg ewidencji gruntów obrębu Chochłów rezerwat obejmuje działki nr 87 - 89.
Prowincja: Wyżyny Ukraińskie, podprowincja: Wyżyna Wołyńsko-Podolska, makroregion:
Wyżyna Wołyńska, mezoregion: Grzęda Sokalska.
Prowincja: Pontyjsko-Pannońska, Dział: Stepowo-Leśny, Kraina Wołyń Zachodni.
200 - 240 m n.p.m.
Powierzchnia - 27,11 ha, rezerwat utw. w 1996 r.
W podłożu tego obszaru występują skały margliste i kredowe wieku kredowego, które przykryte są pokrywami lessu.
Strefa umiarkowana, klimat przejściowy. Rezerwat znajduje
się na płd. - wsch. krańcu Regionu Wyżynnego Lubelskiego
(WL)
Klimat tego obszaru kształtowany jest wpływami kontynentalnymi. Zaznacza się to mroźnymi, długimi zimami (90-110 dni), ale ciepłym i również długim latem (90-100 dni). Roczne wahania temperatury są tu większe niż w zachodniej części Polski i wynoszą ponad 22oC. Średnia temperatura stycznia wynosi -4oC, a lipca - +18oC. Roczne opady wynoszą 600-700 mm.
Wody z terenu rezerwatu spływają do cieku znajdującego się niedaleko płd. - wsch. krańca rezerwatu. Ciek ten uchodzi do Warężanki, lewego dopływu Bugu.
W rezerwacie występują gleby brunatne i płowe wytworzone z lessów.
Kserotermiczna roślinność i pastwisko porastające pagórek otoczony od płn. drogą gruntową, a od wsch. i płd. ciekiem wodnym, będące ostoją susła perełkowanego. Nory susłów znajdują się w miejscach z niższą roślinnością i równocześnie niepodmokłych. W obniżeniu, w dolinie cieku znajduje się pastwisko dla ok. 20 krów, które obecnie, wskutek ograniczenia wypasu i koszenia, intensywnie zarasta bujną roślinnością (ostami, krzewami głogu, zwartą i wysoką roślinnością zielną).
Na zarastającym pastwisku dominują trawy w tym trzcinnik Calamagrostis epigeios, oraz roślinność zielna, a ponadto krzewy np. głogi Crategus sp.
Występuje
tu zwarta kolonia susła perełkowanego
Spermophilus suslicus będąca jedną z najważniejszych 
koloni
tego gatunku w Polsce. W 1997 roku było tu kilkadziesiąt nor. Maksymalna liczebność
populacji w latach 1989-1996 to 1600 osobników. W 1999 roku naliczono tylko
20-30 osobników.
W 1998 roku stwierdzono, że teren rezerwatu stanowi część rewiru łowieckiego orlika krzykliwego Aquila pomarina.
Krajobraz obszaru, na którym leży rezerwat charakteryzuje równoleżnikowy układ wzniesień i obniżeń zwany grzędami i padołami.
Celem ochrony jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych stanowiska susła perełkowanego Spermophilus suslicus.
Ograniczenia wynikające z art. art. 23a ustawy o ochronie przyrody z 1991 r. (przed nowelizacją art. 37) oraz z indywidualnego regulaminu:
Na obszarze rezerwatu przyrody zabrania się:
Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:
Brak.
Brak.
Od południowego wschodu do rezerwatu dochodzi droga gruntowa. 1 km na płd.-zach. od zabudowań wsi Chochłów, gm. (dawne zamojskie); od płd.-wsch. do rezerwatu prowadzi droga biegnąca dalej u podstawy wzgórza od płn. i zach.
Teren rezerwatu od dawna służył mieszkańcom pobliskiej wsi Chochłów jako pastwisko dla bydła: kiedyś wypasano tu 80-100 krów, obecnie ok. 20. Po stwierdzeniu kolonii susłów perełkowych pracownicy Instytutu Biologii UMCS w Lublinie, dr Stefan Męczyński i mgr Ryszard Styka opracowali projekt rezerwatu, który został zatwierdzony w 1996 roku.
Własność wspólnoty wsi Chochłów. Bezpośredni nadzór nad rezerwatem przyrody sprawuje Wojewoda Lubelski.
Zarządzenie MOŚZNiL z dn. 11.12.1995 r. (M. P nr 5. z 1996 r., poz. 58).
Zanikanie siedlisk właściwych dla susła perełkowanego, głównie wskutek zarastania pastwisk: zaniechania wypasu i koszenia prowadzi do zarastania siedliska tego gatunku, który preferuje otwarte środowiska z niską roślinnością. Rośliny nie usuwane z pastwiska w kolejnych sezonach wegetacyjnych tworzą grubą, skłębioną i zeschniętą warstwę.
W części rezerwatu roślinność jest wypalana (co jest w ogóle zakazane - art. 45 ustawy). Problemem jest też zaorywanie pastwiska, na co nalega lokalny urząd gminy, w celu zaliczenia go do terenów użytkowanych rolniczo, co ułatwiłoby ściąganie podatku gruntowego.