Hericium coralloides, H. clathroides, H. ramosum

Rodzina: soplówkowate Hericiaceae

gatunek objęty ochroną ścisłą

Morfologia

Soplówka bukowa (soplówka gałęzista)Owocnik duży, przypominający morskie koralowce, o średnicy 10-40 cm, od białego do żółtawego, złożony z wielu rozgałęzień (każde o średnicy do 1 cm), wyrastających z jednego wspólnego, krótkiego trzonu, pokrytych regularnie ustawionymi, zwisającymi kolcami (nie tworzącymi pęczków) o długości 0.5-2 cm, nierozgałęzionymi, ustawionymi po bokach i na dolnej stronie cieńszych rozgałęzień. Miąższ biały, gąbczasty, bez specjalnego smaku i zapachu. Zarodniki o wymiarach 3.5-5.5 x 2.5-4.5 mm, bezbarwne, eliptyczne, gładkie. Wysyp zarodników biały.

Rozmieszczenie ogólne

Znany z Europy, Azji i Ameryki Północnej.

Rozmieszczenie w Polsce

Występuje rzadko w całym kraju, na niżu i w górach, z wyjątkiem wyższych położeń górskich, gdzie nie rosną drzewa liściaste, albo są tam rzadkie. Stosunkowo częsty w górskich lasach bukowych, notowany także w piętrze regla dolnego w górach (m. in. w Tatrach). Mylony z podobną soplówką jodłową Hericium flagellum, rosnącą głównie na jodle. mapa występowania

Stwierdzono w Parkach Narodowych: występowanie w PN

Siedliska

Występuje w naturalnych, cienistych lasach, na stojących i leżących pniach starych drzew liściastych, głównie buka, a poza obszarem jego występowania (w Polsce północno-wschodniej), na brzozie brodawkowej. Można się spodziewać znalezienia tego grzyba na dębach, jarzębinach, jesionie, leszczynie, olszach, orzechu włoskim, topolach i wiązach.

Fitocenozy

Stwierdzony w olsie typowym Alnetum glutinosae, olsie jesionowo-olszowym Circaeo-Alnetum, w żyznej buczynie karpackiej Dentarioglandulosae-Fagetum, w kwaśnej buczynie niżowej Luzulo pilosae-Fagetum, w borze świeżym Peucedano-Pinetum, w borze mieszanym Pino-Quercetum z bukiem oraz w grądzie Tilio-Carpinetum.

Biologia

Owocniki tworzy od sierpnia do listopada. Jest saprobem, rozkłada martwe drewno.

Zagrożenie

Zagrożony z powodu kurczenia się starych, naturalnych drzewostanów. Nietypowy wygląd i duże owocniki narażają go na zrywanie i niszczenie. Częściej spotyka się go tylko w parkach narodowych (np. w Białowieskim, Bieszczadzkim, Ojcowskim i Pienińskim ) oraz w rezerwatach przyrody. Na "Czerwonej Liście Grzybów Wielkoowocnikowych Zagrożonych w Polsce" (1992) ma kategorię V (narażony).

Ochrona

Podlega ścisłej ochronie gatunkowej w oparciu o Rozp. MOSZNiL z 1995 r., znowelizowane w 2001 r. Większość jego współczesnych stanowisk znajduje się w obszarach chronionych.

Ważniejsze piśmiennictwo

Opracowanie

<<< lista gatunków >>>