Od
Wysp Brytyjskich po Ural i Kaukaz, na północ sięga po Skandynawię Środkową.
W Polsce występuje w różnych rejonach, w górach dochodzi do 800 m n.p.m. Prawie
zawsze spotykana razem z innymi gatunkami traszek, najczęściej z traszką zwyczajną.
Stwierdzony w parkach narodowych: 
Niemożliwa do oszacowania. W świetle dotychczasowych badań jest najmniej licznymi najrzadszym gatunkiem traszki na terenie Polski.
W lądowej fazie życia zasiedla zarówno tereny otwarte, jak i zalesione, często stare parki, wilgotne zarośla i otoczenie zbiorników wodnych. Na rozród schodzi do zbiorników wodnych większych niż to wybierają inne traszki, którymi są zazwyczaj glinianki, zalane żwirownie, stawki, starorzecza i zapuszczone stawy rybne. Bliżej nieznana część populacji nie opuszcza zbiorników wodnych i zimuje na ich dnie. Terminy godów, znoszenia jaj i rozwoju larw silnie zależą od lokalnych warunków pogodowych w danym roku. Żywi się owadami, skorupiakami, małymi rybkami i kijankami żab, na lądzie dżdżownicami i ślimakami. Gatunek o nocnej aktywności. Wykazuje dymorfizm płciowy.
Lokalne obserwacje wskazują na regres traszki grzebieniastej w Polsce którego przyczyn upatruje się w niszczeniu siedlisk rozrodowych i zatruwaniu wód, a także w zarastaniu zbiorników wodnych bądź wpuszczaniu do nich ryb drapieżnych. Podlega ochronie gatunkowej (Dz. U. nr 13 z 1995 r., poz. 61), Konwencji Berneńskiej (Appendix II), oraz Dyrektywie Siedliskowej UE (Annexes II i IV). Wprowadzona do nowej "Polskiej czerwonej księgi zwierząt" (2001) jako kat. niższego ryzyka (NT).