Endemit
karpacki, tylko nielicznie gatunek ten wniknął do Moraw i wschodnich Sudetów
po czeskiej stronie. Na Pogórzu Karpackim schodzi do 350 m n.p.m. (Góry Słonne).
Endemit
karpacki, tylko nielicznie gatunek ten wniknął do Moraw i wschodnich Sudetów
po czeskiej stronie. Na Pogórzu Karpackim schodzi do 350 m n.p.m. (Góry Słonne).
Stwierdzony w parkach narodowych: 
Ocena całej polskiej populacji niemożliwa. W niektórych częściach Karpat jak w Bieszczadach, Beskidzie Niskim i Gorcach jest stosunkowo liczna, liczniejsza od traszki górskiej, obok której często występuje. Poza tym tworzy niewielkie populacje lokalne licząc od kilku do kilkudziesięciu osobników.
Zasiedla lasy regla dolnego i przekształcone lasy dolin górskich. W okresie rozrodu pojawia się w drobnych zbiornikach wody stojącej lub wolno przepływającej, np. w rowach, koleinach wypełnionych wodą, na młakach. Kryjówki zimowe, które znajdują się na lądzie opuszcza w drugiej połowie marca lub na początku kwietnia, z tym że samce pojawiają się na godach 2-4 tygodnie wcześniej niż samice. Jaja składa w kwietniu w pakietach lub sznurach, na samicę przypada 100-200 jaj. Przyklejają się one do pędów i liści roślin wodnych bądź do dna zbiornika wodnego. Na wysokości 600 -700 m n.p.m. larwy przekształcają się przeważnie w sierpniu (ok. 3 miesiące po zapłodnieniu jaj). Traszka k. żywi się larwami owadów wodnych, drobnymi skorupiakami, zjada też kijanki innych płazów oraz jaja płazów i ryb. Wykazuje dymorfizm płciowy.
Gatunek ponosi często dotkliwe straty lokalne, głównie wskutek osuszania, zasypywania i zarastania stawków i innych zbiorników wodnych. Wiele stanowisk ginie wskutek rozjeżdżania przez pojazdy terenowe. Ogólnie w polskich Karpatach jest to gatunek o niższym ryzyku wyginięcia. W "Polskiej czerwonej księgi zwierząt" (2001) zaliczony jest do kat. o nieokreślonym ryzyku (LC). Podlega ochronie gatunkowej (Dz. U. nr 13 z 1995 r., poz. 61), korzysta też w znacznej części areału z ochrony obszarowej (np. w Bieszczadzkim PN, Magurskim PN, Gorczańskim PN, Pienińskim PN, Tatrzańskim PN, Babiogórskim PN, także w niektórych rezerwatach przyrody). Objęty postanowieniami Konwencji Berneńskiej (Appendix II).