Narwiański Park Narodowy obejmuje odcinek Doliny Górnej Narwi między Surażem a Rzędzianami. Chroni jeden z nielicznych i najlepiej zachowanych w Europie fragmentów rzeki nizinnej o wielokorytowym (anastomozującym) przepływie. Dolina cechuje się charakterystyczną morfologią: składa się z odcinków rozszerzonych - basenowych i zwężonych, przypominających przełomy rzeczne. Dno doliny ukształtowane w czasie zlodowacenia środkowopolskiego jest zabagnionei wypełnione torfami. Zajmują je różnorodne formy roślinności: łąki, szuwary, zarośla wierzbowe i lasy olszowe.

Wielkim walorem Parku jest fauna ptaków wodno-błotnych. Gnieździ się tu ponad 40% ptaków zagrożonych w kraju i wiele gatunków ginących w skali całego kontynentu, a nawet świata. Bogactwem gatunków cechuje się również fauna bęzkręgowców - w Narwiańskim PN stwierdzono występowanie m. in. 24 gatunków ważek, w tym kilku bardzo rzadkich w kraju. Ekosystemy mokradłowe na znacznych obszarach Narwiańskiego Parku Narodowego w ciągu ostatnich 20. lat ulegają postępującej degeneracji na skutek zmian użytkowania gruntów i obniżania się poziomu wód gruntowych w dolinie.

Te negatywne procesy przejawiają się m. in. ekspansją trzciny, rozwojem zbiorowisk zastępczych na siedliskach lasów bagiennych i ubożeniem ornitofauny.

Najdogodniejszym i najbardziej atrakcyjnym sposobem zwiedzania parku jest spływ drogą wodną.

W sieci ECONET-PL Narwiański Park Narodowy, jako część Doliny Górnej Narwi, ma status obszaru węzłowego o znaczeniu międzynarodowym nr 25M, w sieci CORINE jest to ostoja przyrody nr 165 (Dolina Narwi między Surażem i Żółtkami). Na razie (2001) nie posiada jeszcze kategorii IUCN.

Więcej informacji w opisie szczegółowym >>>