Woj. pomorskie, powiaty: pucki i wejherowski, części gmin: Choczewo, Krokowa,
Władysławowo i Puck. Płn. - zach. część Nadmorskiego OChK do miejscowości Białogóra
graniczy z Morzem Bałtyckim, natomiast pozostała jego część graniczy od północy
z Nadmorskim Parkiem Krajobrazowym. Nadmorski OChK w części
pokrywa się z otuliną zach. części Nadmorskiego PK. Wraz
z innymi OChK tj. Darżlubskim, Pradoliny
Redy-Łeby i Doliny Łeby tworzy system korytarzy
ekologicznych łączących obszary o wyższym statusie ochronnym tj. Nadmorski
Park Krajobrazowy i Kaszubski Park Krajobrazowy.
Prowincja: Niż Środkowoeuropejski, podprowincka: Pobrzeża Południowobałtyckie,
makroregion: Pobrzeże Słowińskie, mezoregion: Wybrzeże Słowińskie i Wysoczyzna
Żarnowiecka.
Prowincja: Niżowo-Wyżynna, Środkowoeuropejska, Dział: Bałtycki, Poddział: Pas
Równin Przymorskich i Wysoczyzn Pomorskich, Krainy: Brzeg Bałtyku i Pobrzeże
Bałtyckie.
Powierzchnia 14.940 ha. Około 30% powierzchni zajmują lasy, 40% użytki zielone i 0,4% wody. OChK utworzono w 1994 r.
Na terenie Nadmorskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu znajduje się 5 rezerwatów przyrody:
Nadmorski OCHK można podzielić na 3 morfologiczne jednostki:
Na terenie OChK w obszarze Równiny Błot Przymorskich, w dolinach i obniżeniach terenowych występują gleby hydromorficzno-bagienne i pobagienne, które w zależności od miąższości złoża torfu tworzą gleby murszowo-mineralne, gleby murszowate, gleby torfowe i torfowo-murszowe. W części wydmowej gleby wytworzone są z luźnych piasków.
Jednym z głównych elementów wodnych na terenie OChK jest rzeka Piaśnica i jej zlewnia, do której należą Jezioro Żarnowieckie (około 80% zlewni) oraz rzeka Bychowska Struga. Rzeka Piaśnica wypływając z Jeziora Żarnowieckiego do ujścia do morza płynie przez płaski teren nizin nadmorskich, mając niewielki spadek - 0,024%. Szerokość koryta waha się od 10-14 m, a głębokość od 1-1,5 m.
Z uwagi na niskie i depresyjne położenie terenu Równiny Błot Przymorskich, trudne, a niekiedy niemożliwe jest jej naturalne odwodnienie i użytkowanie. Dlatego równina została spolderyzowana. Na tym terenie znajduje się kilka polderów odwadniających takie obiekty melioracyjne jak: Wierzchucińskie Błota, Żarnowieckie Błota, Krokowskie Błota, Karwieńskie Błota i Bielawskie Błota.
W układzie rowów i kanałów melioracyjnych obszaru wsi Karwieńskie Błota doszukać się można pozostałości holenderskiego systemu polderów z początku XVII wieku.
Drugim z ważniejszych cieków jest rzeka Karwianka i jej zlewnia, prowadząca swe wody z części wysoczyznowej na północ, w kierunku Równiny Błot Przymorskich.
Strefa umiarkowana, klimat przejściowy. OChK znajduje
się na płn. - wsch. krańcu Regionu Pomorskiego (BP)
Warunki klimatyczne części przymorskiej charakteryzują się cechami morskimi związanymi z wpływem Bałtyku. Wpływ morza przejawia się opóźnieniem termicznych pór roku, wydłużeniem okresu przejściowego miedzy latem a zimą, wysoką wilgotnością powietrza. Najzimniejszy miesiąc to styczeń. Jego średnia temperatura wynosi -2,8o C, najcieplejszy lipiec z temperaturą średnią od 16,6o C do 17,7oC. Opad roczny 600 - 650 mm. Klimat części północnej charakteryzuje się dużymi rocznymi amplitudami temp. powietrza, zmniejszoną ilością opadów poniżej 500 mm, zwiększoną ilością dni zalegania pokrywy śnieżnej. (60-70 dni). Charakterystyczną cechą klimatu jest występowanie wiatrów o dużych prędkościach, zwłaszcza z kierunku zach. i płn. - zach.
Szata roślinna Nadmorskiego OChK jest bardzo zróżnicowana. Do cech wyróżniających należą: występowanie zbiorowisk roślinnych o nadmorskim typie zasięgu, w głębi lądu nie występujących oraz zbiorowisk pojawiających się tu na swoich wschodnich kresach zasięgu europejskiego - nadmorskich muraw napiaskowych, nadmorskich borów bażynowych, zbiorowisk solniskowych, zbiorowisk wydm i niektórych typów torfowisk.
Ze względu na dużą różnorodność siedliskową
Nadmorski OChK stwarza warunki bytowania wielu gatunkom roślin, w tym licznym
taksonom ginącym (np. fiołek torfowy, ponikło wielołodygowe), zagrożonym wyginięciem
(np. malina moroszka, turzyca bagienna, kukułka (storczyk)
plamista, rosiczka okrągłolistna, kosaciec
syberyjski) oraz rzadkim w skali regionu i Polski. Część z nich jest prawnie
chroniona, a także umieszczona w "Polskiej Czerwonej Księdze
Roślin" 
i
na "Liście roślin zagrożonych w Polsce" (np. jeżogłówka
pokrewna, przygiełka brunatna i in.).
Ornitofauna jest istotnym elementem środowiska przyrodniczego zarówno lądowej jak i morskiej części Nadmorskiego OChK. Ptaki znajdują tu dogodne warunki do odpoczynku, żerowania i zimowania. Miejscami cennymi pod tym względem jest rezerwat przyrody "Bielawa", będący rozległym torfowiskiem wysokim typu bałtyckiego oraz przylegające doń wrzosowiska. Występują tu m.in. lęgowy błotniak łąkowy, bekas, brodziec leśny, sowa błotna, żuraw.
Obszar cechujący się znacznym urozmaiceniem krajobrazowym, spowodowanym silnym zróżnicowaniem rzeźby terenu.
Zachowanie naturalnego układu stref krajobrazowych, w skład których wchodzi: wydmowa mierzeja z nadmorskim borem sosnowym, zatorfiona i podmokła równina z łąkami i pastwiskami oraz wysoczyzny morenowe, a ponadto także charakterystyczne dla tego obszaru zbiorowiska roślinne z rzadkimi gatunkami roślin i ostoje rzadkich gatunków ptaków. Nadmorski OChK, który bezpośrednio styka się Nadmorskim PK, a także częściowo stanowi jego otulinę, zabezpiecza wnętrze Parku przed szkodliwym oddziaływaniem czynników zewnętrznych.
Teren realizujący funkcje rekreacyjno-turystyczne, ze szczególnym uwzględnieniem tzw. turystyki kwalifikowanej, nastawionej na dydaktyczne i poznawcze aspekty wynikające z dużego bogactwa środowiska przyrodniczego.
Obiekt utworzono w oparciu o koncepcję całościowej ochrony przyrody i krajobrazu byłego województwa gdańskiego, wykonaną na zlecenie Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody w Gdańsku. Przewidywała ona utworzenie 19 obszarów chronionego krajobrazu. Nadmorski OChK utworzono w 1994.
Nadzór nad zadaniami ochrony w OChK sprawuje Wojewódzki Konserwator Przyrody w Gdańsku, ponadto inne służby, w których właściwości znajdują się dane tereny z tytułu przepisów innych ustaw.
Głównym czynnikiem dewaloryzującym środowisko przyrodnicze jest wzrost zagospodarowania turystycznego najatrakcyjniejszych terenów Nadmorskiego OChK, a także lokalizacja obiektów przemysłowych i obiektów obsługi rolnictwa.
mgr Elżbieta Klimaszewska - Pomorski Urząd Wojewódzki - Wydział Środowiska i Rolnictwa.