Gatunek
holarktyczny, zasiedla Europę Północną wraz z
Islandią oraz niewielkie enklawy w Europie Środkoweji Zachodniej. W Polsce notowany
rzadko na pojedynczych stanowiskach w różnych częściach kraju, najczęściej w
dolinie Biebrzy i Narwi oraz środkowej Warty. 
Stwierdzony w parkach narodowych: 
Otwarte i półotwarte tereny jeziorne, obfitujące w duże zbiorniki wodne, połacie bagien i łąk, a także rozległe doliny rzeczne. Gnieździ się lokalnie wśród łąk nadrzecznych, bagien i na obrzeżach jezior. Gniazda zakłada na suchym podłożu, niekiedy w znacznej odległości od wody, wśród traw i turzyc. Jaja znosi w ostatniej dekadzie kwietnia, lęgi liczą po 7-12 jaj. Dojrzałość płciową osiąga w pierwszym roku życia, jednak większość osobników przystępujedo lęgów w drugim roku.
Gatunek w ostatnich dekadach gwałtownie zanikający w Polsce i innych częściachEuropy, w "Polskiej czerwonej księgi zwierząt" (2001) zaliczony do gatunków silnie zagrożonych (EN). Podlega ochronie gatunkowej (Dz. U. nr 13 z 1995 r., poz. 61), Konwencji Berneńskiej (Appendix III), K. Bońskiej (Appendix II) i Dyrektywie Ptasiej UE (Annexes II/1 i III/2). Znaczną część ostoi biebrzańskiej chroni Biebrzański PN, a nad Wartą - rez. Słońsk (od poł. 2001 r. Park Narodowy Ujście Warty).