Pogranicze woj. zachodniopomorskiego (powiat choszczeński, gmina Drawno, gdzie
znajduje się większa część OChK) i woj. lubuskiego (powiat strzelecko-drezdenecki,
gmina Dobiegniew). OChK przylega do granic Drawieńskiego Parku
Narodowego, obejmując część jego otuliny. Obecny OChK
Korytnica rzeka jest jednym z fragmentów dużego OChK Puszcza
Drawska, otulającego od zachodu Drawieński Park Narodowy, zlikwidowanego
w 1998 r.
Prowincja: Niż Środkowoeuropejski, podprowincja: Pojezierza Południowobałtyckie,
makroregion: Pojezierze Pomorskie, mezoregion: Równina Drawska.
Prowincja: Niżowo-Wyżynna, Środkowoeuropejska, Dział: Bałtycki, Poddział: Pas
Równin Przymorskich i Wysoczyzn Pomorskich, Kraina: Pojezierze Pomorskie, Okręg
Wałecko-Drawski.
Od ok. 88 m n.p.m. w części północnej, w pobliżu jezior Dominikowskich, do ok. 60 m w pobliżu ujścia Korytnicy do Drawy.
Powierzchnia 3970 ha, lasy zajmują 87%, wody - 4% a użytki rolne - 9%.
brak
Obecnie brak. Plany utworzenia zespołu przyrodniczo-krajobrazowego Sołtysi Most, obejmującego najciekawszy odcinek doliny Korytnicy, oraz zespołu p-k Jeziora Dominikowskie, w skład którego weszłoby także jezioro Szerokie. Plany utworzenia 9 użytków ekologicznych.
Jest to fragment Równiny Drawskiej zbudowany z piasków sandrowych.
Dominantą jest dolina Korytnicy wcięta na kilka-kilkanaście metrów w sandrową równinę. W północnej części obszaru zaznacza się płytka misa wytopiskowa wypełniona jeziorem Nowa Korytnica, oraz równoleżnikowa rynna polodowcowa, w której leży jezioro Inster (Środkowe), stanowiące część łańcucha Jezior Dominikowskich. W zachodniej części obszar obejmuje też fragment południkowej Rynny Rogoźnickiej. W sandrowej równinie jest także kilka nie związanych z rynnami zagłębień wytopiskowych.
Prawie wyłącznie gleby rdzawe porośnięte borami, zazwyczaj mają charakter gleb rdzawych bielicowanych. Tylko w okolicy Jaźwin znajduje się płat gleb rdzawych brunatniejących, porośniętych lasami bukowymi.
Osią hydrograficzną obszaru jest rzeka Korytnica. W północnej części obszaru przepływa ona przez płytkie (5m) lecz rozległe (97 ha) jezioro Nowa Korytnica. Północna część obszaru obejmuje też niewielkie jezioro Inster (Środkowe), należące do łańcucha tzw. Jezior Dominikowskich i do zlewni rz. Słopicy. Kilka maleńkich jeziorek dystroficznych, otoczonych torfowiskami, znajduje się w zagłębieniach wytopiskowych w południowej części obszaru.
Na północ od Jaźwin w początkach XX wieku odwiercono źródło wody mineralnej. Była ona butelkowana i sprzedawana pod różnymi nazwami, od kilku lat produkcja została zarzucona.
Strefa umiarkowana, klimat przejściowy. OChK znajduje
się w obrębie Krainy Płn. Wielkopolski związanej z Subregionem
Kujawskim i Krainą Płn. Mazowsza (P)
Średnia
roczna temperatura 7,90C, suma opadów ok. 590 mm. Okres wegetacyjny
trwa 210 dni, zaleganie pokrywy śnieżnej 40-60 dni. Średnio w roku 170 dni z
opadem, 40 dni z opadem śniegu. Wiosna przychodzi ok. 14 dni później niż na
zachodnich krańcach Polski, ale ok. 5-7 dni wcześniej niż w centrum Pojezierza
Pomorskiego i na Kaszubach; w dolinie nad samą Korytnicą śnieg topnieje, a przylaszczki
zakwitają o 10-12 dni później niż na równinie. Pogoda jest dodatkowo modyfikowana
wpływem olbrzymiego kompleksu leśnego, w centrum którego leży OChK, w efekcie
pogoda bywa tu zupełnie inna niż w odległym o 30 km Choszcznie.
Ze względu na borowy charakter szaty leśnej, w upalne, letnie dni występuje duże zagrożenie pożarowe. Niemal corocznie przynajmniej na kilka dni ogłaszany jest zakaz wstępu do lasu.
Powierzchniowo dominują bory sosnowe. Ich struktura jest zniekształcona gospodarką leśną, spotkać można w nich jednak typową borową florę: widłaka spłaszczonego, widłaka goździstego, turzycę piaskową, korzeniówkę pospolitą. We fragmencie starodrzewia gnieździ się bielik. Regularnie spotyka się też puchacza. Niewielkie fragmenty terenu w okolicy Jaźwin porastają lasy bukowe o charakterze kwaśnych buczyn. zwłaszcza w ich mszystych postaciach, na zboczu doliny, obficie rośnie skrzyp zimowy i paprotka zwyczajna.
Wytopiskowe zagłębienia terenu są wypełnione torfowiskami mszarnymi. Kilka z nich zachowało się w stanie mało zdegradowanym, gromadząc cenną florę (turzyca bagienna, bagnica torfowa, rosiczka wąsko- i okrągłolistna, wełnianka wąsko- i szerokolistna, bagno zwyczajne, grzybienie północne, modrzewnicę, przygiełkę białą, pływacze. Na torfowiskach często spotyka się żurawie.
Na łączkach nadrzecznych wykształciły się małe, ale interesujące fitocenozy młak z turzycą tunikową, turzycą żółtą, kozłkiem dwupiennym, świbką błotną. Sama rzeka, bogata w liczne gatunki rdestnic, jest biotopem pstrąga i brzany.
Na ugorach w okolicy Jaźwin odnotowano bardzo rzadkiego w Puszczy Drawskiej węża - gniewosza.
W
XVIII i XIX wieku teren ten był dość intensywnie wykorzystywany gospodarczo.
Na Korytnicy działały trzy młyny. Nowa Korytnica była dużym ośrodkiem hodowli
owczarskiej, w Jaźwinach funkcjonowała nowoczesna papiernia, później powstało
także gospodarstwo stawowe. Dziś po tych obiektach (z wyjątkiem stawów w Jaźwinach)
pozostały tylko szczątki. Miejsca dawnych osad wyznaczają skupienia bzów i barwinków,
a wiosną także kępy przebiśniegów. Na zarośniętych krzewami
dawnych cmentarzykach w Nowej Korytnicy i Sówce można jeszcze znaleźć stare,
żeliwna krzyże nagrobne.
Dwa wieki gospodarki leśnej wywarły przemożny wpływ na charakter i strukturę lasów obszaru. Sosnowe bory wchodzące w jego skład stanowią dziś typową mozaikę następujących kolejno od zachodu ku wschodowi: zrębów, upraw, młodników, drągowin i dojrzałych drzewostanów, będącą efektem przyjętych od XVIII wieku zasad tzw. ładu przestrzennego w leśnictwie.
Ochrona malowniczej doliny rzeki oraz fragmentu lasów Puszczy Drawskiej. Przylegając do granic Drawieńskiego Parku Narodowego OchK wzmacnia funkcje jego otuliny, jest także potencjalnym obszarem odciążającej park narodowy aktywności turystycznej i rekreacyjnej.
Komunikacją publiczną dojechać można w pobliże południowego krańca obszaru, a własnym samochodem także do Nowej Korytnicy na krańcu północnym. Wzdłuż całej doliny Korytnicy biegnie zielony szlak turystyczny. U ujścia Korytnicy do Drawy jest pole biwakowe i Stacja Lubuskiego klubu Przyrodników "Bogdanka", w której mieści się niewielka ekspozycja o przyrodzie Puszczy Drawskiej oraz schronisko turystyczne. W Nowej Korytnicy jest pole biwakowe.
Rzeka Korytnica jest bardzo malowniczym, a mało uczęszczanym szlakiem kajakowym (spływ można kontynuować dalej Drawą).
Bory w okolicy doliny Korytnicy są lubianym miejscem grzybobrań. Obfitują głównie w podgrzybki, choć występują tu także borowiki i rydze.
W latach 1984-1998 istniał duży Obszar Chronionego Krajobrazu Puszcza Drawska, który w 1998 został zlikwidowany. Niektóre jego części uznano za odrębne Obszary, jednym z nich jest opisywany OChK Korytnica rzeka.
Brak odrębnej administracji.
Rozporządzenie nr 12 Wojewody Gorzowskiego z dnia 24 listopada 1998 (Dz. Urz. Woj. Gorzowskiego nr 20 z 1998 r.)
Dawniejsza gospodarka leśna doprowadziła do pewnych szkód w przyrodzie i krajobrazie obszaru, bory były użytkowane zrębami zupełnymi doprowadzanymi do samej rzeki. Obecny model gospodarki realizowany przez Nadleśnictwa Drawno i Glusko nie stwarza takich zagrożeń. W rejonie Jaźwin i Nowej Korytnicy istnieje zagrożenie zabudową letniskową (może ona zniszczyć biotopy gniewosza). Nie posiadający przepławki jaz w Jaźwinach utrudnia migrację ryb wędrownych w górę Korytnicy. Potencjalne zagrożenie stanowi istnienie budynków dawnej rozlewni wód mineralnych w Jaźwinach, gdyby chciano wykorzystać je na cele przemysłowe oraz stawów w Jaźwinach, gdyby chciano wykorzystać je np. do hodowli pstrąga tęczowego.